Komputerowe stanowiska pracy odznaczają się swoistą specyfiką i charakterystycznymi dla siebie zagrożeniami. Kodeks pracy zawiera jedynie podstawowe wskazania, jakimi powinien się kierować pracodawca, organizując pracę przy komputerze. Szczegóły w tym zakresie uregulowane są w innym akcie prawnym – rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (DzU nr 148, poz. 973). Pracodawca ma obowiązek organizować stanowiska pracy z monitorami ekranowymi w taki sposób, aby spełniały one minimalne wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, określone w załączniku do tego rozporządzenia. Jest ono wyrazem implementacji dyrektywy Rady UE z 29 maja 1990 r. w sprawie minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia przy pracy z urządzeniami wyposażonymi w monitory ekranowe.
Wydawać by się mogło, że skoro praca na stanowisku pracy wyposażonym w monitor ekranowy jest pracą siedzącą, w biurze, to nie powoduje żadnych zagrożeń. Ogólnie mówiąc – jest lekka, łatwa i przyjemna. To dość krzywdząca opinia. Potrzeba stałej obserwacji i koncentracji na znakach zawartych w dokumentach, na ekranie i klawiaturze wiąże się z przyjmowaniem wymuszonej pozycji ciała. W konsekwencji dochodzi do całkiem dużych obciążeń układu wzroku, układu mięśniowo-szkieletowego oraz układu nerwowego.
Komputerowe stanowisko pracy powinno spełniać liczne minimalne wymagania w zakresie zasad ergonomii oraz BHP. Nie należy ich traktować w sposób dowolny czy z przymrużeniem oka. Fakt ich uregulowania w załączniku do rozporządzenia nie oznacza, że można je odbierać w kategoriach wzorca, do którego pracodawca może, ale nie musi dążyć.
Nieprawidłowo zorganizowane stanowisko pracy może zakwestionować inspektor pracy. Jeśli stwierdzi uchybienia w tym zakresie, ma prawo wydać środki prawne, którymi zobowiąże podmiot kontrolowany do ich usunięcia.
Nieprzypadkowe rozmieszczenie
Urządzając komputerowe stanowisko pracy, należy mieć na względzie zasadę, że wyposażenie stanowiska oraz sposób rozmieszczenia elementów tego wyposażenia nie może powodować podczas pracy nadmiernego obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego i (lub) wzroku ani być źródłem zagrożeń dla pracownika.
