Taki wniosek można wyprowadzić z wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 7 maja 2019 r. (III AUa 851/18).
Płatnik składek zgłosił skarżącą do ubezpieczeń jako pracownicę z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę zawartej od 1 grudnia 2016 r. na czas nieokreślony, na stanowisku specjalisty ds. administracyjno-biurowych, w pełnym wymiarze czasu pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził decyzją, że nie podlega ona obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu od 1 grudnia 2016 r. W uzasadnieniu podniósł, że umowa o pracę pomiędzy skarżącą a płatnikiem składek, jako zawarta dla pozoru, jest nieważna. Ubezpieczona złożyła odwołanie od tej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie podlegania przez nią ubezpieczeniom społecznym z racji zatrudnienia u pracodawcy.
Czytaj także: Zadaniowy czas pracy: ewidencja 2019
Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko organu rentowego. Wskazał, że w tym stanie faktycznym istotne było ...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
