W związku z podpisaną przez Prezydenta ustawą z 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw dojdzie do obniżenia powszechnego wieku emerytalnego do poziomu, jaki obowiązywał przed zmianą, która weszła w życie 1 stycznia 2013 r. – tj. 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Ustanowiono dość długi okres vacatio legis tej regulacji, który zakończy się 1 października 2017 r., kiedy to obniżony wiek emerytalny zacznie obowiązywać.
Trwałość umowy
Zmiana wieku emerytalnego przekłada się na instytucję ochrony trwałości stosunku pracy uregulowaną w art. 39 kodeksu pracy. Przepis ten ustala ochronę przed wypowiedzeniem umowy o pracę osobom, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia im uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.
Pewne modyfikacje w zakresie obowiązywania tej ochrony miały miejsce już przy podwyższeniu wieku emerytalnego, które nastąpiło z początkiem 2013 r. Polegały one na przedłużeniu obowiązywania ochrony stosunku pracy do dnia osiągnięcia podniesionego wieku emerytalnego dla pracowników, którzy w dniu wejścia w życie ustawy:
- byli objęci ochroną, lub
- mogliby nią zostać objęci, gdyby w tym dniu pozostawali w stosunku pracy.