Zasady współżycia społecznego przy sporze pracownika z pracodawcą w sądzie

Na zasady współżycia społecznego nie może powołać się osoba, która sama te zasady narusza w sposób świadomy i rażący. Nie jest to jednak reguła bezwzględnie obowiązująca.

Publikacja: 07.09.2017 02:00

- Sąd okręgowy, powołując się na nadużycie prawa podmiotowego przy konstruowaniu umowy o pracę, po rozpoznaniu apelacji pracodawcy zmienił wyrok sądu rejonowego. Oddalił powództwo zwolnionego dyrektora o bardzo wysoką odprawę. Czy można zakwestionować zastosowanie art. 8 k.p. w skardze kasacyjnej?

Jako zasadę należy przyjąć niedopuszczalność oparcia skargi kasacyjnej na takim zarzucie. Ocena zastosowania art. 8 k.p. mieści się, co do zasady, w granicach swobodnego uznania sędziowskiego. Ta okoliczność przesądza z kolei o tym, iż zastosowanie klauzul generalnych przez sąd powszechny może być kontrolowane w postępowaniu kasacyjnym wyłącznie na zasadzie wyjątku. Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że ewentualna kontrola kasacyjna stosowania klauzul generalnych może nastąpić tylko w razie szczególnie rażącego bądź oczywistego naruszenia prawa (por. wyrok SN z 22 lipca 2009 r., I PK 48/09).

- Ani w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, ani w apelacji pracodawca nie podniósł zarzutu naruszenia zasad współżycia społecznego przez pozywającego go pracownika, mimo że z ustalonych faktów ewidentnie wynika, że etatowiec zachowywał się w sposób bardzo naganny. Czy sąd może sam powołać się przy rozstrzygnięciu na zasady współżycia społecznego, bez wniosku strony?

Tak. W wyroku z 24 kwietnia 2007 r. (I PK 263/06, OSNP 2008/13-14/186) SN stwierdził, że sąd drugiej instancji może zbadać zgodność żądania pozwu z zasadami współżycia społecznego (art. 8 k.p.) także wówczas, gdy w apelacji nie został podniesiony zarzut w tej kwestii. W obecnym systemie apelacji sąd odwoławczy jest bowiem sądem merytorycznym, a stosowanie klauzuli generalnej z art. 8 k.p. leży w kompetencji sądu orzekającego co do meritum sprawy, nawet gdy nie został podniesiony stosowny zarzut, polega bowiem na aplikacji prawa materialnego do ustalonego stanu faktycznego. Bez podniesienia takiego zarzutu pozew może oddalić z powołaniem się na zasady współżycia zarówno sąd pierwszej, jak i drugiej instancji.

- Pracodawca pozwał pracownika o odszkodowanie za naruszenie zakazu konkurencji. Ten powołuje się na zasady współżycia społecznego, żądając oddalenia powództwa. Czy firma może skontrować to twierdzeniem, że pracownik sam łamał te zasady?

Jest to właściwy sposób obrony. Z powołania się na zasady współżycia społecznego nie może korzystać ten, kto sam te zasady narusza w sposób świadomy i rażący. Nazywa się to zasadą czystych rąk. W kontekście roszczeń związanych z wypowiedzeniem umowy o pracę SN stwierdził, że ochronę przed wypowiedzeniem w świetle zasad współżycia społecznego można stosować jedynie do pracowników wypełniających nienagannie swoje obowiązki, bowiem ich niedopełnienie przez pracownika uchybia nie tylko prawu, ale również zasadom współżycia społecznego (por. np. wyrok SN z 11 maja 2016 r., I PK 134/15).

Jednak i ta zasada nie może być stosowana w sposób mechaniczny. W wyroku z 20 stycznia 2011 r. (I PK 135/10) SN słusznie opowiedział się za bardziej elastycznym jej stosowaniem. Zauważył, że w szczególności fakt naruszenia zasad współżycia społecznego przez jedną stronę stosunku prawnego nie usprawiedliwia zaniechania przez sąd rozpoznający sprawę dokładnego ustalenia wszystkich istotnych okoliczności sprawy oraz porównania, rozważenia i ocenienia zachowania się obu stron i wyprowadzenia stąd wniosków co do zasadności postawienia przez tę stronę zarzutu nadużycia prawa podmiotowego wynikającego z naruszenia zasad współżycia społecznego przez drugą z nich. Ze względu na stopień i okoliczności naruszenia rozpatrywanych zasad przez strony, może się okazać, że zarzut nadużycia prawa postawiony przez jedną z nich powinien zostać uwzględniony, mimo że sama dopuściła się takiego naruszenia. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy naganność jej zachowania jest niewielka i nieproporcjonalna w porównaniu z nagannością zachowania drugiej strony. Dopiero łączna ocena zachowania się obu stron, z uwzględnieniem motywów i przyczyn, a także stopnia naganności postępowania każdej z nich i rozważenia, w jakim stopniu zachowanie się strony zgłaszającej zarzut nadużycia prawa było reakcją na zachowanie drugiej strony, pozwala na ocenę, czy strona zgłaszająca taki zarzut zasługuje na ochronę na podstawie art. 8 k.p.

- Pracownik bezpodstawnie zwolnił się z pracy bez zachowania okresu wypowiedzenia powołując się na mobbing, który nie miał miejsca. Teraz pracodawca domaga się od niego odszkodowania. Czy etatowiec może skutecznie powołać się na to, iż takie żądanie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego?

Nie. Sąd Najwyższy kilkukrotnie zajmował się tym problemem i konsekwentnie stoi na stanowisku, że domaganie się przez pracodawcę odszkodowania, jeżeli pracownik bez uzasadnionej przyczyny rozwiązuje umowę o pracę, nie może być traktowane jako godzące w zasady współżycia społecznego. Po raz kolejny stanowisko takie zostało wyrażone w wyroku z 12 kwietnia 2017 r. (II PK 56/16, MoPr 2017 nr 7).

- Pracownik dochodzi przed sądem zapłaty wynagrodzenia za pracę. Szef podniósł szereg okoliczności wskazujących na bardzo naganne zachowania tej osoby, które mogłyby przemawiać przeciwko uwzględnieniu jej roszczenia. Czy sąd może uwzględnić te zarzuty i oddalić powództwo na podstawie art. 8 k.p.?

Nie. Artykuł 8 k.p. nie może mieć zastosowania do oddalenia powództwa w przedmiocie żądania zapłaty wynagrodzenia. Wynagrodzenie za pracę doznaje szczególnej ochrony w przepisach prawa pracy, których zastosowanie nie może zostać uchylone ze względu na powołanie się na klauzulę generalną. Pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia za pracę wykonaną. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dyspozytywnego decydowania przez pracownika o prawie do wynagrodzenia, wyłączając dopuszczalność jego zrzeczenia się. Obejmując wynagrodzenie za pracę szczególną ochroną, ustawodawca uczynił ten element stosunku pracy konstytutywnym. W tym znaczeniu należy uznać, że przepisy regulujące prawo do wynagrodzenia mają charakter bezwzględnie obowiązujący, sankcjonując generalne prawo wierzyciela do żądania wynagrodzenia za pracę wykonaną, niezależnie od okoliczności decydujących o jego wysokości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 7 marca 2014 r., III APa 63/13).

- Sąd okręgowy, powołując się na nadużycie prawa podmiotowego przy konstruowaniu umowy o pracę, po rozpoznaniu apelacji pracodawcy zmienił wyrok sądu rejonowego. Oddalił powództwo zwolnionego dyrektora o bardzo wysoką odprawę. Czy można zakwestionować zastosowanie art. 8 k.p. w skardze kasacyjnej?

Jako zasadę należy przyjąć niedopuszczalność oparcia skargi kasacyjnej na takim zarzucie. Ocena zastosowania art. 8 k.p. mieści się, co do zasady, w granicach swobodnego uznania sędziowskiego. Ta okoliczność przesądza z kolei o tym, iż zastosowanie klauzul generalnych przez sąd powszechny może być kontrolowane w postępowaniu kasacyjnym wyłącznie na zasadzie wyjątku. Z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że ewentualna kontrola kasacyjna stosowania klauzul generalnych może nastąpić tylko w razie szczególnie rażącego bądź oczywistego naruszenia prawa (por. wyrok SN z 22 lipca 2009 r., I PK 48/09).

Pozostało 86% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona