Co może zrobić pracownik, gdy pracodawca nie uzna, że pracował w szczególnych warunkach? – pyta czytelnik.
Postępowanie mające na celu ustalenie, czy osoba zainteresowana spełnia przesłanki do nabycia świadczeń z ubezpieczeń społecznych, w tym do emerytury wcześniejszej z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, należy do kompetencji jednostek ZUS. Tak stanowi art. 115 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887 ze zm.).
W dwóch postaciach
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DzU nr 8, poz. 43 ze zm.; dalej: rozporządzenie RM) okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stwierdza zakład pracy. Robi to na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania tego rodzaju prac, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia RM lub w świadectwie pracy. Zaświadczenie zakładu powinno potwierdzać charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których zależy przyznanie wcześniejszej emerytury.
Dowodem potwierdzającym wykonywanie pracy w szczególnych warunkach jest też świadectwo pracy zawierające wpis potwierdzający okres wykonywania tej pracy, jej rodzaj i zajmowane stanowisko.
Kto wystawi
Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach może wystawić wyłącznie pracodawca.
