Pracodawca może na okres nieprzekraczający trzech miesięcy w roku powierzyć pracownikowi wykonywanie innej pracy niż ustalona w umowie o pracę. Jest to jednak możliwe tylko w przypadku, gdy wymagają tego uzasadnione potrzeby pracodawcy. Ponadto skierowanie do innej pracy nie może mieć charakteru szykany pracownika.
Możliwość skierowania do innej pracy przewiduje art. 42 § 4 k.p., w myśl którego wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane w razie powierzenia pracownikowi, w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający trzech miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. Zatem pracodawca mający uzasadnione potrzeby może skierować swego pracownika do innej pracy na czas określony, tj. do trzech miesięcy w roku. Musi to być jednak praca odpowiadająca kwalifikacjom pracownika i niepowodująca obniżenia jego wynagrodzenia. Przepis art. 42 § 4 k.p. dotyczy więc takich przypadków, w których w „normalnych" warunkach konieczne byłoby zastosowanie wypowiedzenia warunków pracy lub płacy, a tylko wola ustawodawcy wyjątkowo zwalnia pracodawcę z takiej konieczności. Celem tego uregulowania jest umożliwienie pracodawcy w sytuacjach uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi, technologicznymi lub innymi, o przemijającym charakterze, skierowanie pracownika do innej pracy na czas ustawowo określony, bez obniżania mu wynagrodzenia i bez dokonywania wypowiedzenia zmieniającego. Natomiast po upływie okresu przeniesienia pracownikowi przysługuje prawo powrotu do poprzedniej pracy.