Nietrafiony jest również argument, że wpłaty na PPK są w istocie kwotami, które uczestnik oszczędza na starość. Nic to bowiem nie zmienia, jeśli chodzi o fakt, że to dodatkowy obowiązkowy koszt, jakim zostali obciążeni pracodawcy.
Na marginesie warto wspomnieć o oczywistej pomyłce. Resort wskazuje, że wpłaty na PPK zwiększają podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe. Nie jest to prawdą. Choć stanowią przychód pracownika będący podstawą opodatkowania, to są zwolnione ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Edyta Sieradzka Wiceprezes Ogólnopolskiej Bazy Pracodawców Osób Niepełnosprawnych
W odpowiedzi udzielonej przez Biuro Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych z 5 lipca 2019 r. jednoznacznie wynika, iż tak samo jak w przypadku składki na Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, wpłaty na pracownicze plany kapitałowe (PPK) nie mogą być doliczane do kosztów płacy wykazywanych w poz. 52 na informacji INF-D-P przez pracodawców osób niepełnosprawnych, starających się o miesięczne dofinansowanie z PFRON. Jak tłumaczy BON, to stanowisko wynika z obecnego brzmienia definicji kosztów płacy zawartej w art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji, które nie zmieniło się od 2011 r., i stanowi, że przez koszty płacy w dalszym ciągu rozumie się wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W związku z powyższym nasza Organizacja OBPON.ORG zwróciła się do Biura i PFRON o zmianę definicji kosztów płacy. Z ostatniej odpowiedzi wynika, że BON przygotowuje projekt zmiany ustawy o rehabilitacji, w tym definicji kosztów płacy. Obecnie czeka on na procedowanie.
Odpowiedź Biura Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych z 5 lipca 2019 r. (BON-I.52312.123.2019.AK) w sprawie niewłączania wpłat na PPK do kosztów płacy
Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, odpowiadając na e-mail z 25 czerwca 2019 r. informuje, że ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2019 r., poz. 1172 ze zm.) w art. 2 pkt 4a wskazuje, że przez koszty płacy rozumie się wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Definicja ta ma charakter wyczerpujący i wymaga ścisłej wykładni, ponieważ wdraża rozporządzenie Komisji (UE) nr 651/2014 z 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (DzU UE L z 2014 r. Nr 187, str. 1 z późn. zm.) w zakresie ustanawiającym limit intensywności dofinansowania stanowiącego pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 TFUE i udzielaną w ramach notyfikowanego Komisji programu pomocowego nr SA.40525(2015/X). (...) stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (DzU z 2018 r., poz. 2215) pracowniczy plan kapitałowy (PPK) jest zinstytucjonalizowanym instrumentem finansowym tworzonym w celu systematycznego gromadzenia oszczędności przez uczestnika PPK z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu przez niego 60. roku życia oraz na inne cele określone w ustawie, z tym że środki te stanowią własność pracownika. Jednocześnie, zgodnie z art. 23 ust. 2 tej ustawy uczestnik PPK może zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK na podstawie deklaracji złożonej podmiotowi zatrudniającemu w formie pisemnej.