Bez symbolu
- Pracownik leczy się na schorzenie 02-P. Nie ma tego symbolu schorzenia wpisanego w orzeczeniu o niepełnosprawności, ale ma w tym zakresie stosowne zaświadczenie, ważne do końca czerwca 2015 r. Nowe zaświadczenie wystawione 27 lipca 2015 r. złożył w firmie w dniu wystawienia. Czy od 1 do 26 lipca 2015 r. mogliśmy go wliczać do proporcji schorzeń szczególnych czy nie?
Nie, nie można. Dodatkowo przypominam, że od 1 stycznia 2011 r. na podstawie zaświadczenia mówiącego o schorzeniu szczególnym tj. kodu 02-P, i tak pracodawca nie może otrzymać zwiększonego dofinansowania. Owszem tego pracownika na podstawie zaświadczenia, kiedy będzie miał umiarkowany lub znaczny stopień niepełnosprawności, może wliczyć do 30-proc. wskaźnika na potrzeby udzielania ulg we wpłatach na PFRON lub obniżyć wpłatę na PFRON.
Zgodnie z art. 2a ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji) do schorzeń szczególnych zaliczamy pracownika od dnia dostarczenia orzeczenia lub zaświadczenia do zakładu. W tym przypadku więc ponownie należy zaliczyć pracownika do schorzeń szczególnych dopiero od 27 lipca 2015 r.
Sposób dokumentowania szczególnych schorzeń, o których mowa w art. 26a ust. 1b ustawy o rehabilitacji, reguluje załącznik do rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 23 grudnia 2014 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (DzU z 2014 r., poz. 1988). Zgodnie z objaśnieniem nr 8 do tego załącznika w okresach sprawozdawczych przypadających od stycznia 2009 r. do grudnia 2010 r. włącznie osobami o szczególnych schorzeniach są te, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz osoby niewidome w stopniu znacznym i umiarkowanym. Schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mowa w ustawie o rehabilitacji, innymi orzeczeniami lub zaświadczeniami lekarza specjalisty. Natomiast dla okresów sprawozdawczych, począwszy od stycznia 2011 r., osobami o szczególnych schorzeniach są osoby, u których orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję (schorzenia te dokumentuje się orzeczeniami, o których mowa w ustawie, lub innymi orzeczeniami) oraz osoby niewidome w stopniu znacznym i umiarkowanym. Stwierdzenie dotyczące schorzenia szczególnego może wynikać z sentencji, symbolu przyczyny ułomności, wskazań lub uzasadnienia podanego w orzeczeniu o stopniu inwalidztwa.
