Wypadek w drodze do pracy - poszkodowany dostanie tylko zasiłek

Definicję wypadku w drodze do pracy lub z pracy zawiera art. 57b ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887). W myśl tego przepisu za wypadek w drodze do/z pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia bądź innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Uważa się jednak, że wypadek nastąpił w drodze do/z pracy – mimo że droga została przerwana – jeśli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc najkrótsza, była dla ubezpieczonego najdogodniejsza ze względów komunikacyjnych.

Ponadto za drogę do pracy lub z pracy uważa się, oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu, również drogę do miejsca lub z miejsca:

1) innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego,

2) zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,

3) zwykłego spożywania posiłków,

4) odbywania nauki lub studiów.

Pieniądze za czas choroby

Prawo do zasiłku chorobowego przysługuje ubezpieczonym po upływie okresu wyczekiwania (tzw. karencji). Jest to okres ubezpieczenia wskazany w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 327).

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy zasiłkowej, długość tych okresów wynosi:

? 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli ubezpieczony podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu,

? 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – gdy ubezpieczenie jest dobrowolne.

Okresy te nie mają jednak zastosowania w razie, gdy niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy (art. 4 ust. 3 pkt 2 ustawy zasiłkowej). Jeśli więc pracownik uległ takiemu wypadkowi, to ma prawo do zasiłku chorobowego już od pierwszego dnia ubezpieczenia.

Stanowi to istotne ułatwienie dla osób, które miały wypadek w drodze do/z pracy. Uzyskają bowiem zasiłek chorobowy nawet wtedy, gdy do powstania niezdolności do pracy wskutek wypadku doszło zaraz na początku ich zatrudnienia.

Zasiłek chorobowy przysługuje przy tym za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.

Wysokość świadczenia

W razie wypadku w drodze do / z pracy pracownik otrzyma najpierw wynagrodzenie chorobowe w wysokości 100 proc. podstawy (art. 92 § 1 pkt 2 k.p.). Pracodawca musi mu więc płacić 100 proc. wynagrodzenia, jeśli zostanie ustalone, że niezdolność do pracy wynika z wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

Wynagrodzenie to przysługuje za okres choroby trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Z tym że w przypadku osoby, która ukończyła 50 lat, chodzi o niezdolność przypadającą po roku kalendarzowym, w którym ukończyła ten wiek.

Fakt zaistnienia wypadku w drodze do/z pracy ma także znaczenie dla ustalenia wysokości zasiłku chorobowego. Zasadniczo wynosi on bowiem 80 proc. podstawy wymiaru. Natomiast w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do/z pracy zasiłek ten jest wyższy. W myśl art. 11 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy – miesięczny zasiłek chorobowy wynosi wówczas 100 proc. podstawy. Dotyczy to również świadczenia za czas pobytu w szpitalu.

Dlatego też dla osób poszkodowanych w takich wypadkach istotne znaczenie ma ustalenie faktu, że zdarzenie było wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy. Jeżeli ZUS odmówi uznania go za taki wypadek i przyzna zasiłek chorobowy w wysokości 80 proc. podstawy jego wymiaru, ubezpieczony może to kwestionować i wystąpić z odwołaniem od niekorzystnej dla siebie decyzji ZUS do właściwego miejscowo sądu rejonowego (o czym powinien zostać pouczony w treści tej decyzji).

Zgłoszenie zdarzenia

Jeżeli pracownik uległ wypadkowi, który spełnia cechy określone w art. 57b ustawy zasiłkowej, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym pracodawcę.

Szczegółowy tryb postępowania normuje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 24 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzoru karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz terminu jej sporządzania (DzU z 2013 r., poz. 924).

Gdy poszkodowany jest pracownikiem, to pracodawca dokonuje ustaleń okoliczności i przyczyn wypadku. W stosunku do pozostałych ubezpieczonych ustalenia tego dokonują podmioty określone w art. 5 ust. 1 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – np. zleceniodawca.

Uznanie zdarzenia za wypadek w drodze do / z pracy następuje na podstawie:

1) oświadczenia poszkodowanego, członka jego rodziny lub świadków co do czasu, miejsca i okoliczności zdarzenia,