Jest słowo-klucz, czynnik w komunikacji biznesowej, który jest jednocześnie najistotniejszy i najczęściej pomijany: otwartość. Jak ją rozumiemy? Chodzi nie tylko o jasne i szczere precyzowanie komunikatów, które się wysyła. Przede wszystkim chodzi o autentyczną chęć otrzymywania feedbacku od osób z którymi się rozmawia. Dlaczego tak o nią trudno w polskich firmach?
Jak to wygląda w pracy
Pracownicy często boją się otwarcie mówić o swoich przemyśleniach lub pomysłach, ponieważ obawiają się konsekwencji lub po prostu nie mają przestrzeni na wyrażenie swoich opinii. Nawet gdy widzą, że coś w firmie wymaga ulepszenia lub nie działa tak jak powinno, nie chcą zgłaszać sprzeciwu wobec obecnego stanu rzeczy. „Niech się dzieje co chce, ja się nie wtrącam", „Nikt się nie wychyla, to ja też nie będę". Niestety, taka postawa buduje w firmie kulturę braku zaangażowania i blokuje możliwości rozwoju samych pracowników, jak i całego przedsiębiorstwa.
Z drugiej strony pracodawcy i menedżerowie mają często trudność z udzielaniem pracownikom informacji zwrotnych w odpowiednim czasie, formie i miejscu. Zazwyczaj w natłoku spraw udzielanie natychmiastowego feedbacku odkładane jest na drugi plan – przez co automatycznie przestaje być natychmiastowe. A że forma komunikatu wysyłanego do pracownika jest również ważna, to w tym zakresie też łatwo o wpadkę. Mimo dobrych chęci, przełożeni często mylą pochwałę z docenieniem.
Pochwały a docenienie
Różnice między pochwałą i docenieniem trafnie opisuje Andrzej Jacek Blikle, autor książki „Doktryna jakości".
Pochwała jest bezpośrednim ocenieniem człowieka. Niestety tak wyrażony feedback trafia na wyjątkowo mało podatny grunt - naturalną niechęć ludzi do bycia ocenianym personalnie. Często tak wyrażona ocena bywa też ogólna i mało konkretna, przez co nie sprawia wrażenia autentycznej. Dodatkowo powoduje, że dający pochwałę stawia się ponad osobą, którą ocenia. „Pani Karolino, widzę że się Pani stara. Bardzo mi się to podoba." Jaką reakcję wywołuje to zdanie? Przełożony jest z siebie dumny, bo tak ładnie pochwalił pracownika. Natomiast Pani Karolina niestety mogła odebrać to negatywnie. Pracowała w pocie czoła przez kilka tygodni nad sprawozdaniem, a usłyszała, że się „stara". A informacja, o rozwijaniu się brzmi tak, jakby nadal była stażystką.
