Nadgodziny nie dla niepełnosprawnego kierownika

Jeden z zatrudnionych przez nas kierowników działów dostarczył zaświadczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. Czy w związku z tym musimy mu rekompensować nadgodziny, które powstają czasami w związku z dłuższą pracą? – pyta czytelnik.

Co do zasady ta osoba nie może już świadczyć pracy w godzinach nadliczbowych, jeśli na swój wniosek nie uzyska na to zgody lekarza.

Zgodnie z art. 151

§ 1 k.p. pracownicy zarządzający zakładem w imieniu pracodawcy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych. Kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto przysługuje jednak prawo do wynagrodzenia oraz dodatku za pracę w nadgodzinach w wysokości określonej w art. 151

§ 1 k.p., jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia wolnego od zadań.

Ta ogólna kodeksowa zasada nie oznacza, że u kierowników nie powstają nadgodziny, ale jedynie to, że taka zwiększona praca nie jest rekompensowana w zwykłych dniach. Należy przy tym pamiętać o przepisach ograniczających możliwość zatrudniania w nadgodzinach. A dotyczy to również osoby niepełnosprawnej. Jej czas pracy zależy od orzeczonego stopnia niepełnosprawności i zgodnie z art. 15 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji) wynosi maksymalnie:

- osiem godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo u pracowników o lekkim stopniu niepełnosprawności,

- siedem godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo u osób ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.

Bez względu na stopień dysfunkcji organizmu niepełnosprawni nie mogą być zatrudniani w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej.

Sąd Najwyższy w wyroku z 2 października 2008 r. (I PK 64/08) wskazał, że do pracownika niepełnosprawnego zarządzającego zakładem nie stosuje się art. 151

§ 1 k.p., gdyż prowadziłoby to do wyłączenia jego prawa do wynagrodzenia oraz dodatku za pracę wykonywaną w godzinach nadliczbowych, mimo naruszenia szczególnych i bezwzględnie obowiązujących norm z art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o rehabilitacji (przekroczenia normy czasu pracy siedmiu godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo, a przede wszystkim zakazu zatrudnienia w nadgodzinach). Wyrok ten w pełni można odnieść zarówno do pracowników nienależących do osób zarządzających zakładem w imieniu pracodawcy, będących jednak kierownikami wyodrębnionych komórek organizacyjnych, jak i nie ograniczać go jedynie do osób z umiarkowaną lub znaczną niepełnosprawnością.

Ustawa o rehabilitacji to przepisy szczególne w stosunku do kodeksowych i jako takie mają znaczenie nadrzędne. Wszelkie zawarte w niej ograniczenia odnoszące się do czasu pracy stosuje się do kierowników wyodrębnionych komórek organizacyjnych. Dlatego pracownik czytelnika nie może obecnie świadczyć pracy powyżej ośmiu godzin, gdyż byłoby to zakazaną pracą w nadgodzinach. Jeżeli jednak taka wystąpi, to pomijając możliwą odpowiedzialność szefa za wykroczenie przeciwko prawom pracownika, należy ją zrekompensować na ogólnych zasadach wynikających z kodeksu pracy.

Po badaniach

Ograniczenia dotyczącego zakazu zatrudniania w nadgodzinach nie stosuje się, gdy na wniosek niepełnosprawnego pracownika zgodzi się na to lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne załogi lub w razie jego braku ten sprawujący opiekę nad tą osobą. Koszty tych badań zawsze ponosi pracodawca.

Co do zasady ta osoba nie może już świadczyć pracy w godzinach nadliczbowych, jeśli na swój wniosek nie uzyska na to zgody lekarza.

Pozostało 89% artykułu

2 / 3

artykułów

Czytaj dalej. Subskrybuj