W razie wygaśnięcia stosunku pracy z powodu śmierci podwładnego, pracodawca sporządza świadectwo pracy i włącza je do akt osobowych zmarłego. Ma obowiązek wydać je małżonkowi pracownika lub innej osobie uprawnionej do ubiegania się po nim o rentę rodzinną w myśl przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – jeśli złożą one wniosek w tej sprawie w postaci papierowej bądź elektronicznej. Przy braku takich osób, wiążący w tej sprawie wniosek mogą złożyć spadkobiercy etatowca. Pracodawca ma obowiązek wydać uprawnionemu świadectwo w ciągu 7 dni od daty złożenia wniosku.
Świadectwo pracy zawiera m.in. pouczenie o prawie pracownika do wystąpienia z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie tego dokumentu w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania. Na wypadek nieuwzględnienia tego wniosku przez pracodawcę, instruuje się pracownika również o prawie do wystąpienia z żądaniem jego skorygowania do sądu pracy w terminie 7 dni od zawiadomienia o odmowie jego poprawienia.
Skoro zatem – w razie śmierci pracownika – na prośbę osoby uprawnionej pracodawca musi jej wydać świadectwo pracy zmarłego, to w sytuacji, gdy będzie ono dotknięte błędami, ta osoba może skorzystać z uprawnień do żądania jego sprostowania w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania. Gdy zaś osoba uprawniona do uzyskania świadectwa pracy nie dotrzyma terminu do żądania jego poprawienia przez zatrudniającego, wtedy pracodawca nie musi, ale może, uwzględnić przedmiotowy wniosek. —Autorka jest adwokatem
podstawa prawna: § 2 ust. 2 oraz § 5 rozporządzenia ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 2292 ze zm.)
podstawa prawna: art. 111 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 380 ze zm.) w zw. z art. 300 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1666 ze zm.)
