Ważną zmianą jest wprowadzenie przepisu, zgodnie z którym do pracownicy tymczasowej mającej łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję pracy tymczasowej na podstawie umowy o pracę stosuje się art. 177 § 3 kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, że umowa o pracę zawarta na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu.
Zamysł ten od początku budzi wątpliwości. Jego dotychczasowe wyłączenie w przypadku pracy tymczasowej było związane z elastycznością, jaką cechuje się ta specyficzna konstrukcja kontraktowa. Skoro jednak regulacja została wprowadzona, użytkownikom i agencjom pozostaje w tym zakresie renegocjacja kontraktu.
Dwumiesięczny staż
Co ciekawe przepis definiuje, że łączny co najmniej 2-miesięczny okres obejmuje:
- okres lub okresy skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przypadające w czasie obejmującym 36 kolejnych miesięcy poprzedzającym zawarcie umowy o pracę, do której miałby mieć zastosowanie art. 177 § 3 k.p., lub
- okres przypadający od dnia zawarcia umowy o pracę w danej agencji do dnia, w którym pracownica tymczasowa osiągnęła łączny co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej.
