Przepisy ustawy z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (DzU poz. 2215; dalej: PPK) zobowiązują podmioty zatrudniające do wyboru instytucji finansowej, która będzie u nich zarządzać PPK. Ustawodawca jedynie częściowo uregulował ten obowiązek, przewidując konieczność stosowania się przez pracodawców do kryteriów wskazanych w ustawie. Poza tymi wytycznymi, tryb i forma wyboru instytucji finansowej nie jest regulowana przepisami ustawy o PPK.
Czytaj także: Pracownicze Plany Kapitałowe: nowy system oszczędzania nie dla wszystkich
W ramach programu oszczędzania pracodawca będzie zobowiązany do finansowania wpłat podstawowych w wysokości określonej przepisami ustawy o PPK. Wybrana instytucja finansowa będzie zaś pobierała wynagrodzenie z tytułu zarządzania gromadzonymi środkami. W sensie ekonomicznym koszt tego wynagrodzenia będzie jednak obciążać uczestnika PPK.
Wewnętrzne procedury
Z obowiązujących u wielu pracodawców wewnętrznych procedur zakupowych wynika przy tym obowiązek wskazania w warunkach zamówienia jego szacowanej wartości. W związku z tym mogą się pojawiać wątpliwości dotyczące sposobu oszacowania wartości zamówienia w przypadku prowadzonego postępowania zakupowego na wyłonienie instytucji finansowej zarządzającej PPK prowadzonym przez pracodawcę.
Przepisy ustawy o PPK nie odnoszą się do kwestii wartości przedmiotu zamówienia przy dokonywaniu przez pracodawcę wyboru instytucji finansowej zarządzającej PPK. Nie regulują też wartości umowy o zarządzanie PPK, zawieranej między pracodawcą a wybraną instytucją finansową, będącej podstawą do dokonywania przez pracodawcę wpłat do PPK. Należy też pamiętać, że z mocy prawa umowa o zarządzanie PPK będzie zawierana na czas nieokreślony, a zobowiązanie pracodawcy do tworzenia PPK ma charakter praktycznie bezwzględny i bezterminowy. Ponadto PPK cechują się co do zasady powszechnością. Teoretycznie nawet 100 proc. pracowników może chcieć uczestniczyć w programie, a pracodawca nie posiada żadnego mechanizmu zablokowania tego.
