- Pracuję w firmie transportowej. Zlecono mi zadanie zorganizowania niemieckiej wizy dla pracownika z Ukrainy. Wiza Vander Elst upoważnia do delegowania pracownika, ja natomiast potrzebuję wizy, która upoważnia do zatrudnienia pracownika z Ukrainy bezpośrednio w niemieckiej firmie. Jaka jest właściwa wiza w tym przypadku i jak się o nią starać?
Chcąc wysłać podwładnych niebędących obywatelami Unii Europejskiej do świadczenia pracy do naszego sąsiada zza Odry, konieczne jest uzyskanie specjalnej wizy w celu przejściowego świadczenia usług w Niemczech. Wiza ta jest nazywana wizą „Vander Elst" od wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Wydaje się ją w celu przejściowego świadczenia usług w Niemczech przez przedsiębiorcę z innego kraju członkowskiego. Zapisana w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) zasada swobody świadczenia usług obejmuje prawo przedsiębiorstw do realizacji usług w innym państwie członkowskim, do którego mogą w tym celu tymczasowo delegować pracowników bez wymogu posiadania odrębnych zezwoleń na pracę. Dotyczy to również obywateli państw trzecich zatrudnionych w państwach członkowskich, z których następuje delegowanie. W tym wypadku istotny jest tymczasowy charakter wysłania za granicę. Przy tymczasowości delegowania oczekuje się, że po zakończonym wykonywaniu pracy za granicą pracownik wróci do państwa, z którego został delegowany.
Czytaj także: Zatrudnianie cudzoziemców w Polsce wciąż z problemami
Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że pracownik nie został delegowany, a raczej zatrudniony, aby świadczyć na stałe pracę w kraju, do którego został wysłany, nie można mówić o delegowaniu. W tej sytuacji mamy prawdopodobnie do czynienia z zatrudnieniem krajowym – niemieckim. Ustalenie sposobu legalizacji pobytu i pracy osób zatrudnionych w Niemczech następuje natomiast zgodnie z tamtejszym prawem.
W myśl niemieckiego ustawodawstwa, w celu wykonywania działalności zarobkowej obywatele spoza UE potrzebują ważnego tytułu pobytowego, tj. m.in. wizy krajowej niemieckiej uzyskiwanej w ambasadzie bądź konsulacie państwa pochodzenia cudzoziemca albo zezwolenia na pobyt czasowy, o które aplikuje się na terenie Niemiec. Co do zasady pracownik może pracować w pełnym wymiarze godzin w Niemczech lub pracować na własny rachunek, jeśli w pozwoleniu na pobyt zamieszczono adnotację „praca zarobkowa dozwolona" (niem. „Erwerbstätigkeit gestattet") lub „wszelka praca zarobkowa dozwolona" („Jede Erwerbstätigkeit gestattet").