Przepisy kodeksu pracy nakładają na pracodawcę liczne obowiązki. Ich katalog zawiera przede wszystkim art. 94, zgodnie z którym pracodawca musi m.in. zaznajamiać zatrudnionych z zakresem obowiązków oraz ich podstawowymi uprawnieniami, a także organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy oraz terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie.
Standardy w praktyce
Minimalne warunki zatrudnienia dotyczą przede wszystkim kwestii wypłaty pracownikowi należnego mu wynagrodzenia, regulacji dotyczących czasu pracy, a także przysługującego wymiaru urlopu wypoczynkowego.
Zgodnie z art. 18 k.p., ustanawiającym zasadę uprzywilejowania pracownika, postanowienia umów o pracę nie mogą być dla niego mniej korzystne niż przewidziane w przepisach prawa pracy. Takie mniej korzystne postanowienia są z mocy prawa nieważne i muszą zostać zastąpione uprawnieniami wynikającymi z k.p.
Przepisy prawa pracy nie dopuszczają możliwości ograniczenia praw pracowniczych poniżej pewnego minimum, które pracodawca musi przestrzegać. Ta reguła odnosi się nie tylko do warunków określanych w momencie zawierania umowy o pracę, ale także do całego okresu jej obowiązywania. Pracodawca powinien zatem pamiętać, iż również dokonując modyfikacji warunków pracy lub płacy w drodze wypowiedzenia zmieniającego nie może obniżać standardów określonych w obowiązujących przepisach.
Korzystniejsze zapisy
Ocena, czy postanowienia umowy o pracę są korzystniejsze dla pracownika niż przewidują to obowiązujące przepisy, co do zasady nie stwarza trudności i odbywa się na podstawie obiektywnych kryteriów. Zdarzają się jednak przypadki, w których nie da się jednoznacznie stwierdzić, czy uprawnienia umowne są korzystniej uregulowane niż to wynika z obowiązujących przepisów.
