W ramach tarczy antykryzysowej zliberalizowano zasady dotyczące minimalnego odpoczynku oraz wprowadzenia równoważnego systemu czasu pracy. Te rozwiązania pozwalają pracodawcy ograniczyć ryzyko wystąpienia pracy w godzinach nadliczbowych, a także naruszenia norm dotyczących czasu pracy i odpoczynku pracowników. Jest to szczególnie istotne w kontekście potencjalnie zwiększonej absencji spowodowanej pandemią.
Elastyczny czas pracy
Pracodawcy, którzy odnotowali spadek obrotów w następstwie wystąpienia Covid-19 mogą:
1. ograniczyć minimalny okres nieprzerwanego odpoczynku – dobowego z 11 do 8 godzin, a tygodniowego z 35 do 32 godzin. W sytuacji odpoczynku dobowego pracownikowi przysługuje równoważny okres odpoczynku w wymiarze różnicy między 11 godzinami a liczbą godzin krótszego wykorzystanego przez niego okresu odpoczynku (udzielanego w terminie 8 tygodni)
2. wprowadzić system równoważnego czasu pracy, w którym możliwe jest wydłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 12 godzin w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 12 miesięcy
3. zawrzeć porozumienie o stosowaniu mniej korzystnych warunków zatrudnienia niż wynikające z umów o pracę w zakresie i przez czas uzgodniony w porozumieniu (dotyczy to także warunków wynikających z zakładowych lub ponadzakładowych układów zbiorowych pracy). Nie jest jasne, czy porozumienie może dotyczyć warunków wynikających z regulaminu wynagradzania. Wprowadzenie możliwości stosowania mniej korzystnych warunków zatrudnienia ma umożliwić pracodawcy zachowanie zatrudnienia pomimo okresowych trudności finansowych. Pracodawca może uzgodnić z przedstawicielami pracowników zmniejszenie wysokości składników wynagrodzenia lub nawet zrezygnować z wypłaty niektórych świadczeń.