W uzasadnieniu wyroku z 12 października 2017 r. SN uznał, że jednorazowe lub dwukrotne deklarowanie gotowości do pracy (zgłaszane drogą e-mailową) w okresie około czterech lat nie stanowiło wystarczającego dowodu na pozostawanie w stanie gotowości do wykonywania pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p.
W wyroku z 25 października 2016 r. (I PK 255/15) SN wyraził ponadto pogląd, że zgłoszenie gotowości do świadczenia pracy może nastąpić przez każde zachowanie pracownika objawiające w dostateczny sposób jego zamiar kontynuacji stosunku pracy. Ocena przesłanek gotowości do świadczenia pracy musi uwzględniać okoliczności faktyczne każdej konkretnej sprawy. Skoro przepisy nie wymagają żadnej formy szczególnej, to może ona być okazywana w różny sposób, jak np. pisemnie, telefonicznie, osobiście, czy też pozostawienie pracodawcy informacji o sposobie komunikacji (wyrok SN z 7 września 2005 r., II PK 390/04, OSNP 2006 nr 13-14, poz. 209).
Zgłoszenie gotowości może nastąpić m.in. w bezpośrednich rozmowach z pracodawcą (osobą reprezentującą pracodawcę), przez telefoniczne pytanie pracodawcy o możliwość wykonywania pracy lub zadeklarowanie jej gotowości. W określonych okolicznościach uzewnętrznienie gotowości do pracy może też polegać na powiadomieniu o zmianie adresu, miejscu pobytu, zmianie numeru telefonu itp. W takiej sytuacji zakaz wstępu na teren zakładu nie stanowi natomiast przeszkody do stanowczego zgłoszenia gotowości do niezwłocznego podjęcia pracy.
SN wielokrotnie wyrażał też pogląd, iż samo bierne oczekiwanie przez pracownika na wezwanie do wykonywania pracy nie oznacza gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p., gdy takiego zachowania pracownika nie usprawiedliwiają okoliczności sprawy (zob. np. wyrok SN z 23 października 2006 r., I PK 110/06, M.P.Pr. 2007, nr 1, s. 43).
Z kolei w wyroku z 14 października 2013 r. (II PK 16/13) stwierdzono, że przy ocenie zachowania należytej staranności pracowniczej wymaganej i koniecznej do nabycia wynagrodzenia z tytułu gotowości do pracy (art. 81 § 1 k.p.) pracownik powinien aktywnie manifestować pozostawanie w stanie permanentnej (stałej) gotowości do natychmiastowego podjęcia i świadczenia pracy w uzgodnionym miejscu, czasie i rozmiarze. Wymaga to co najmniej systematycznego lub periodycznego powiadamiania pracodawcy o miejscu przebywania oraz sposobach wezwania pracownika do świadczenia pracy w formach dostatecznie informujących pracodawcę o stanie gotowości do pracy, co najmniej przez comiesięczne żądanie wypłaty wynagrodzenia z tego tytułu.
Oceny dokona sąd
W kilku innych orzeczeniach SN wskazywał jednak, że zależnie od okoliczności, różna może być częstotliwość potwierdzania gotowości przez etatowca. Dlatego SN wskazywał, że nie można ogólnie i a priori wskazać, w jaki sposób i jak często pracownik powinien demonstrować swą gotowość do pracy. Oceny spełnienia tej przesłanki gotowości dokonuje sąd, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.
