Pracodawca może też domagać się podania innych danych, jeżeli obowiązek ich ujawnienia wynika z odrębnych przepisów. W zakresie nieuregulowanym do danych osobowych stosuje się przepisy o ich ochronie.
Uwaga! Choć szef ma prawo wziąć od pracownika informacje związane ze stanem rodzinnym, to takich danych nie wolno mu domagać się od kandydata do pracy, czyli ubiegającego się o zatrudnienie.
...i w formularzu
Z kolei kwestionariusz osobowy dla pracownika z rozporządzenia zawiera takie informacje jak jego imię i nazwisko, numer ewidencyjny PESEL, imiona rodziców, datę urodzenia, miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), wykształcenie, stan rodzinny (imiona i nazwiska dzieci wraz z datą urodzenia), przebieg dotychczasowego zatrudnienia, stosunek do powszechnego obowiązku obrony (m.in. ze stopniem wojskowym, numerem książeczki wojskowej). Wskazuje też osobę, którą należy powiadomić w razie wypadku (dane z telefonem).
Kwestionariusz osobowy dla pracownika zawiera też pozycję NIP – numer identyfikacji podatkowej. Tymczasem obecnie wystarczy podać numer PESEL, o którym też mowa w art. 22
1
§ 2 k.p.).
Formularz z rozporządzenia zawiera także klauzulę o zgodności wykazanych danych z dokumentem tożsamości. Pracownik podpisuje kwestionariusz, opatrując datą i miejscem sporządzenia informacji >> patrz ramka 2.
Świadectwa do wglądu
Dane udostępnia się pracodawcy w formie oświadczenia składanego przez osobę, której dotyczą. Ponadto szef może domagać się udokumentowania danych wskazanych osób, np. dzieci. Pracownik przedstawia dokumenty w oryginale do wglądu, a pracodawca może sporządzić ich odpisy czy kserokopie i uwierzytelnia je (świadectwa pracy, dokumenty stwierdzające posiadane uprawnienia).