Przykład
Miejsce, w którym pan Adam z poprzedniego przykładu przeprowadzał kontrolę, oddalone było tylko o 6 godzin jazdy. W związku z tym przybył on do miejscowości X o godz. 14 i wykonywał zlecone mu czynności do godz. 16. Do miejscowości wyjściowej wrócił o godz. 22. W tym przypadku pan Adam w ogóle nie otrzyma dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych, ponieważ nie wykonywał pracy nadliczbowej. Cały jego „czas pracy" (od godz. 8 do godz. 16) został w tej sytuacji zużyty na wykonanie zadania i za ten czas pracownik otrzyma „zwykłe" wynagrodzenie. Poza czasem pracy pan Adam pracy nie wykonywał. W szczególności czas przeznaczony na podróż między godz. 16 a 22 nie był już „czasem pracy" tej osoby i – w razie braku przepisu szczególnego – nie byłoby podstaw do wypłacenia jej z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia.
Autor jest sędzią Sądu Okręgowego w Kielcach
Prawo do odpoczynku
Ustalając czas odbywania podróży służbowej firma powinna pamiętać o prawie pracownika do odpoczynku. Według art. 132 § 1 k.p. pracownikowi przysługuje zasadniczo w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Normę tę powinni mieć na uwadze pracodawcy przed dopuszczeniem podwładnego do pracy po powrocie z podróży służbowej. Za brak tego odpoczynku pracownik może żądać zapłaty zadośćuczynienia.
Sąd Najwyższy w wyroku z 18 sierpnia 2010 r. (II PK 228/09) przyjął, że w sytuacji, kiedy pracodawca nie zapewni pracownikowi dobowego lub tygodniowego odpoczynku od pracy, może on żądać zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych. SN zaznaczył, że opisywana sytuacja nie powinna pozostawać bez jakichkolwiek sankcji dla pracodawcy i rekompensaty dla pracownika.
Miejsce w umowie
Podane w umowach o pracę stałe miejsce pracy nie przesądza o podróży służbowej pracowników, gdy przez dłuższy czas, systematycznie świadczyli pracę w innym miejscu pracy, nawet za granicą. Zatem z braku uzgodnienia czy też z odpowiedniego dostosowania miejsca pracy określonego w umowie o pracę do rzeczywistego miejsca pracy nie wynika, że pracownik jest w podróży służbowej tylko dlatego, iż wykonuje pracę w innym miejscu niż określone w umowie. Decydujące jest to, czy pracownik ma do wykonania polecone zadanie w podróży służbowej, która w kompleksie jego obowiązków stanowi zjawisko nietypowe, okazjonalne, czy też wykonuje pracę przez dłuższy czas w innym miejscu niż zapisane w umowie o pracę lub w innym dokumencie. Tak wskazywał też Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 8 października 2015 r. (III AUa 1881/14). ?