Pocztówki przekaże profesor Anita Prażmowska, historyk, wykładowczyni London School of Economics, która zaopiekowała się nimi po śmierci ich adresatki Tamary Deutscher.
Z korespondencji wyłania się obraz warunków życia w getcie, głód („otrzymałam dwie paczki z sardynkami (w każdej po dwie puszki), za które jestem nieskończenie wdzięczna") i zimno („czy można byłoby otrzymać kilka ubrań? Chodziłoby o ciepłe reformy, ciepłe pończochy i ciepłą bluzkę albo sweter.")
Tamara Deutscher, Żydówka z Łodzi, opuściła Polskę tuż po wybuchu wojny. Gdy jej rodzina trafiła do warszawskiego getta ona przebywała w Londynie. Jedynym sposobem kontaktu z bliskimi stała się polska placówka dyplomatyczna w Lizbonie, w której pracował znajomy Tamary – Stefan Rogasiński. To on przesyłał do Warszawy paczki żywnościowe, a także odbierał i przekazywał do Londynu nadchodzące z getta kartki. Po wojnie pisarka Tamara Deutscher nie chciała rozmawiać o zagładzie bliskich.
Żydowski Instytut Historyczny od 1947 roku gromadzi i opracowuje świadectwa o losie polskich Żydów podczas II wojny światowej.
