Kilka tygodni po wykreśleniu z polskiej konstytucji „kierowniczej roli" PZPR, przywróceniu nazwy państwa Rzeczpospolita Polska i korony polskiemu Orłowi szczecińska SB wszczęła sprawę o kryptonimie „KDH". Jej obiektem byli działacze Solidarności Walczącej.
SW rozpoczęła działalność w Szczecinie w połowie lat 80. XX w. za sprawą Stanisława Janusza i Krzysztofa Korczaka oraz skupionej wokół nich grupy konspiratorów, którzy od 1982 r. wydawali podziemne pismo „Jedność". Kontakt z SW we Wrocławiu nawiązał Janusz, którego znajoma, Izabela Ratajczak, znała z kolei Hannę Łukowską-Karniej. W grudniu 1985 r. wspomniana trójka szczecinian została zaprzysiężona jako członkowie organizacji Morawieckiego. W styczniu 1986 r. ukazał się pierwszy numer „Gryfa", sygnowanego przez SW Oddział Pomorze Zachodnie. W jego wydawanie w kolejnych latach angażowali się, poza Januszem i Krzysztofem Korczakiem, m.in. Marian Korczak, Mariusz Bogdanowicz, Krystyna Borowska, Leszek Dobrzyński i Adam Zadworny.
Szczecińska SB od początku interesowała się aktywnością tego środowiska, szybko odnotowując powstanie lokalnych struktur. Informacje, które mieli funkcjonariusze, były jednak bardzo ogólnikowe i nieścisłe, gdyż zdobywano je przede wszystkim, prowadząc obserwację Krzysztofa Korczaka. Ten zaś, jak czytamy w jednym z esbeckich raportów, stosował intensywną „samokontrolę i kontrobserwację". Jesienią 1988 r., planując wzmożenie inwigilacji działaczy SW ze Szczecina, esbecy pisali ponadto o „nieskuteczności dotychczasowych działań represyjnych wobec nich, a to gł[ównie] ze względu na ich przebiegłość i konspiracyjną operatywność".
Wszczęcie sprawy „KDH" w styczniu 1990 r. było związane z intensyfikacją działań szczecińskiej SW w drugiej połowie 1989 r. 23 sierpnia tego roku na ulicach Szczecina odbyła się manifestacja pod hasłem „Sowieci do domu", do której wezwały wspólnie SW i Federacja Młodzieży Walczącej (FMW). Manifestanci, w liczbie kilku tysięcy, zebrali się na najważniejszym w mieście placu – Grunwaldzkim. Następnie próbowali przejść pod KW PZPR. Drogę zagrodził im kordon milicyjny. Najpierw milicjantów obrzucono bilonem, następnie doszło do starć, które w różnych częściach miasta trwały do wieczora.
Kolejna demonstracja uliczna z udziałem SW odbyła się 17 września, w 50. rocznicę napaści wojsk sowieckich na Polskę. Jej uczestnicy przeszli z pl. Grunwaldzkiego pod konsulat ZSRS. Za okalające placówkę ogrodzenie poleciał deszcz drobnych monet, mur wymalowano antysowieckimi hasłami. Z kolei 11 listopada, w rocznicę odzyskania niepodległości, manifestowano pod hasłem „Wolność Polsce", 13 grudnia – „Ukarać zbrodniarzy stanu wojennego", a 27 stycznia 1990 r. – „Dość paktów z komuną". Oprócz SW i FMW do wystąpień zachęcały też szczecinian inne organizacje antykomunistyczne – Liberalno-Demokratyczna Partia Niepodległość, Akcja Bezpośrednia, Polska Partia Niepodległościowa czy Konfederacja Polski Niepodległej.
