W Archiwum Instytutu Literackiego w Maisons-Laffitte przechowywany jest niezwykły notes. To zbiór osiemdziesięciu sześciu listów Jerzego Giedroycia, pisanych w latach 1939-1940, podczas pobytu w Bukareszcie. To korespondencja zarówno służbowa, jak i prywatna, która dotąd nigdy nie była publikowana. Giedroyc pisał do członków rządu emigracyjnego w Paryżu i ludzi z otoczenia generała Kazimierza Sosnkowskiego – są to raporty o sytuacji wojennej, ale również sugestie działań politycznych czy listy do znajomych pełniących różne funkcje w polskich placówkach dyplomatycznych, które jeszcze wówczas działały. W „Kopiariuszu”, bo tak nazwany został notes, znajdują się także liczne zamówienia słane do potencjalnych autorów, gdyż w redakcji „Kuriera Polskiego”, gazety ukazującej się wówczas w Bukareszcie, późniejszy Redaktor „Kultury” był co najmniej szarą eminencją, by nie rzec faktycznym naczelnym. To zupełnie nieznany i zaskakujący wątek życia Jerzego Giedroycia. Poza korespondencją „służbową” zachowały się też listy prywatne do rodziny oraz przyjaciół, z prośbami o rady, informacje, o pomoc w poszukiwaniu zaginionych w zawierusze wojennej bliższych i dalszych znajomych.
Pierwszy z listów datowany jest na 27 listopada 1939 roku, a ostatni na 3 stycznia 1940 roku. W "Kopiariuszu" łącznie było sto stron, na przemian gładkich i liniowanych, o wymiarach 23,3 cm x 29,3 cm, z czego zachowało się 50. Zbiór znajduje się obecnie w Archiwum Instytutu Literackiego, w teczce z sygnaturą PoJG 08.01 (papiery osobiste Jerzego Giedroycia). Teczka zawiera również dalszą korespondencję z „Kopiariusza”, są to już jednak "luźne" kartki z listami datowanymi od 2 stycznia do 6 września 1940 roku. Listy w „Kopiariuszu”, ze względu na upływ lat jak i technologię, w jakiej powstały, były trudne do odczytania. Rzadko więc sięgali do nich badacze odwiedzający archiwum. Widząc stan dokumentów czy wyblakłe pismo, odkładali notes na półkę. Podjęto próbę ich odcyfrowania, przede wszystkim rozszyfrowania osób, do których Giedroyc pisał, gdyż w wielu przypadkach są to jedynie imiona, przydomki bądź tytuły. Postarano się również przybliżyć, o jakie sprawy chodziło oraz jaki był ich dalszy bieg. „Kopiariusz”, został zeskanowany, a w publikacji „oryginałowi” towarzyszy odczyt.
Internetowa wersja "Kopiariusza” jest wyposażona w indeksy, przypisy i bibliografię oraz linki, głównie do zasobów cyfrowych Instytutu Literackiego.
Projekt publikacji internetowej „Kopiariusz Jerzego Giedroycia 1939-1940” znalazł się w ścisłym finale konkursu organizowanego przez Muzeum Historii Polski,. „Wydarzenie Historyczne Roku 2018”, w kategorii Edukacja i Multimedia.
