W latach 2016–2017 nastąpiły znaczące zmiany w prawie znaków towarowych zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym. W Polsce zmiana ustawy z 30 czerwca 2000 r. weszła w życie 16 kwietnia 2016 r. Reforma unijnych znaków towarowych była podzielona na dwa etapy i część zmian zaczęła obowiązywać już 23 marca 2016 r., a część zmian 1 października 2017 r. Od tej ostatniej daty również zaczęło obowiązywać nowe Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. (zastąpiło Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego).
To reforma znaków unijnych otworzyła drzwi dla możliwości ochrony nowych typów oznaczeń. Nie ulega wątpliwości, że najważniejszą zmianą w tym zakresie jest wprowadzenie nowej definicji znaku towarowego. Przed nowelizacją, zgodnie z brzmieniem Rozporządzenia 207/2009, znak towarowy mógł się składać z jakiegokolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej pod warunkiem, że oznaczenie to umożliwia odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorcy o towarów lub usług innego przedsiębiorcy.
Odróżnianie towarów
Zgodnie z nowym przepisem Rozporządzenia unijny znak towarowy może składać się z jakichkolwiek oznaczeń pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają:
- odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw;
- przedstawienie ich w rejestrze unijnych znaków towarowych w sposób pozwalający właściwym organom i odbiorcom na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu ochrony udzielonej właścicielowi tego znaku towarowego.