Jednym z popularnych wyłączeń jest funkcjonowanie w ramach tzw. ograniczonej sieci. Cóż to? „Ograniczona sieć" polega na wyłączeniu z obligatoryjnego stosowania wspomnianej wcześniej ustawy w zakresie usług opartych na instrumentach płatniczych, które można wykorzystywać jedynie w ograniczony sposób i które spełniają jeden z trzech warunków. Po pierwsze, pozwalają na nabycie towarów tylko w placówkach wydawców lub w ramach ograniczonej sieci podmiotów związanych umową handlową bezpośrednio z zawodowym wydawcą tych instrumentów. Po drugie, służą wyłącznie do nabywania bardzo ograniczonego zakresu towarów. I po trzecie, mogą być używane wyłącznie w jednym państwie członkowskim, jeżeli instrumenty takie są dostarczane na wniosek przedsiębiorcy lub jednostki sektora finansów publicznych, są regulowane ze względu na określone cele społeczne lub podatkowe przez krajowy lub samorządowy organ administracji publicznej i służą do nabycia określonych towarów lub usług od dostawców związanych z wydawcą umową handlową.
Przykładem praktycznym wykorzystania opisanego wyłączenia będzie wydawanie przez przedsiębiorcę kart, pobieranie z tego tytułu opłat, ale umożliwienie wykorzystania ich jedynie do nabycia towarów w sklepach przedsiębiorcy-wydawcy kart. Zazwyczaj w ten sposób funkcjonują bony czy vouchery w popularnych sieciowych sklepach odzieżowych czy elektronicznych. Jeśli więc dana karta pozwala na zakup produktów jedynie od sprzedawcy lub ograniczonej liczby sprzedawców w ramach ograniczonej sieci (np. franczyzowej), podlega ona wyłączeniu.
Warto jednak podkreślić, że nawet przedsiębiorcy funkcjonujący w ramach przewidzianego ustawowo wyłączenia mogą być zobowiązani do podejmowania konkretnych działań.
Obowiązki względem KNF
Przedsiębiorca korzystający z wyłączenia tzw. ograniczonej sieci powinien złożyć zawiadomienie do Komisji Nadzoru Finansowego w sytuacji, gdy całkowita wartość transakcji płatniczych dokonanych w okresie ostatnich 12 miesięcy przekracza kwotę miliona euro. Co szczególnie istotne, zawiadomienie powinno zawierać m.in. opis oferowanych usług ze wskazaniem, na podstawie której z przesłanek określonych w ustawie o usługach płatniczych uznaje, że jego model działalności stanowi „ograniczoną sieć". W praktyce nowa regulacja zobowiązuje wszystkie podmioty oferujące np. karty podarunkowe do monitorowania wartości dokonanych transakcji płatniczych.
W następstwie złożonego zawiadomienia Komisja Nadzoru Finansowego w terminie 30 dni od jego otrzymania dokona wpisu danego przedsiębiorcy do rejestru dostawców i wydawców pieniądza elektronicznego albo odmówi takiego wpisu. Wówczas przedsiębiorca będzie zobowiązany do dostosowania systemu wydawania kart podarunkowych do wyłączenia przewidzianego w ustawie o usługach płatniczych albo – chcąc utrzymać dalsze funkcjonowanie swojego modelu biznesowego – złożenia wniosku o zezwolenie na prowadzenie działalności jako krajowa instytucja płatnicza lub rejestracji jako tzw. mała instytucja płatnicza.
Warto wskazać, że w przypadku wydania przez Komisję Nadzoru Finansowego decyzji o odmowie wpisu podmiotu do rejestru jest on obowiązany dostosować prowadzoną działalność w zakresie usług płatniczych do wymogów ustawowych w terminie trzech miesięcy od dnia doręczenia tej decyzji albo złożyć w tym terminie wniosek o wydanie zezwolenia na działalność jako krajowa instytucja płatnicza lub zarejestrowania jako mała instytucja płatnicza. Warto dodać, że do czasu rozpatrzenia tego wniosku podmiot zainteresowany może kontynuować działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez konieczności uzyskania zezwolenia lub wpisu do rejestru.
