Sprawa dotyczy „Heksenkaas" - sera do smarowania z dodatkiem śmietany i ziół, stworzonego w 2007 r. przez holenderskiego sprzedawcę warzyw i świeżych produktów. Prawa własności intelektualnej dotyczące tego produktu przysługują obecnie spółce prawa niderlandzkiego Levola, na którą twórca przeniósł swoje prawa.
Od 2014 r. spółka prawa niderlandzkiego Smilde wytwarza dla sieci supermarketów w Niderlandach produkt o nazwie „Witte Wievenkaas".
Leovla uznała, że wytwarzanie i sprzedaż „Witte Wievenkaas" narusza jej prawa autorskie do smaku „Heksenkaas", i wystąpiła do sądów niderlandzkich, aby nakazały Smilde między innymi zaprzestanie wytwarzania i sprzedaży tego produktu.
Producent przekonywał, po pierwsze, że smak „Heksenkaas" stanowi utwór chroniony prawem autorskim, a po drugie, że smak „Witte Wievenkaas" stanowi zwielokrotnienie tego utworu.
Rozpoznający ten spór Sąd Apelacyjny w Arnhem-Leeuwarden, zwrócił się do TSUE z pytaniem, czy smak produktu spożywczego może korzystać z ochrony na podstawie dyrektywy o prawie autorskim.