Co do zasady w skład firmy spółki komandytowej (dalej: sp.k.) mogą wchodzić wyłącznie nazwiska albo nazwy komplementariuszy. W sytuacji, w której spółkę komandytową tworzą jedynie osoby fizyczne, korpus firmy powinien zawierać nazwisko jednego, kilku, ewentualnie wszystkich wspólników ponoszących nieograniczoną odpowiedzialność za jej zobowiązania (tj. komplementariuszy). Może być on też wzbogacony ich imionami albo pierwszymi literami imion. Koniecznym dodatkiem natomiast jest oznaczenie „spółka komandytowa". Przy czym, nie może być on – przy zgłoszeniu do KRS skracany ani używany w innych, niż polski, językach. Dopuszczalne jest za to podanie w dodatku pozostałych informacji o prowadzonym przedsiębiorstwie, np. o rodzaju działalności. Gdy zaś komplementariuszem jest osoba prawna bądź spółka osobowa, to w firmie podmiotu – oprócz dodatku „spółka komandytowa" – należy podać jej pełne brzmienie. Nie jest jednak wykluczone zamieszczenie nazwiska komplementariusza – osoby fizycznej.
Czytaj także: Firma spółki: Jak nazwać spółki osobowe
Możliwe jest używanie w obrocie tylko jednego skrótu, a mianowicie „sp.k.". Oznacza to, że zakazane jest wprowadzanie innych skrótów dodatków, podobnie jak nie podlega skróceniu korpus firmy. Obrót zaś to każda sprawa wykraczająca poza stosunek spółki. Ewentualność posługiwania się skrótem nazwy przewiduje także art. 435 § 4 k.c., nakładając równocześnie oblig zgłoszenia go w KRS (art. 432 § 2 k.c.).
W świetle art. 104 § 4 k.s.h. zakazane jest umieszczanie w firmie sp.k. nazwy bądź nazwiska komandytariusza. Naruszenie dyspozycji cytowanego przepisu skutkuje rozszerzeniem odpowiedzialności tego uczestnika podmiotu za jego zobowiązania wobec osób trzecich. Z dniem zarejestrowania takiej nazwy przestaje być ona zatem limitowana wysokością sumy komandytowej, a staje się nieograniczona, osobista, solidarna i subsydiarna. Komandytariusz odpowiada więc, w takim przypadku, jak komplementariusz.
Korpus (rdzeń) firmy spółki partnerskiej (dalej: sp.p.) musi składać się z nazwiska co najmniej jednego wspólnika. Nie jest jednak konieczne ujawnienie w nazwie imienia/imion uczestników podmiotu. Chociaż ze względu na regułę wyłączności, ewentualnie prawdziwości obowiązkowe może stać się uzupełnienie tego rdzenia o pierwsze litery imienia/imion albo jego/ich pełne brzmienie. Gdy w firmie wymieniona jest tylko jedna osoba, a w skład spółki wchodzi jeszcze jeden wspólnik, to dodatek powinien brzmieć „i partner". Jeżeli zaś uczestników jest więcej niż dwóch poza wymienionym/mi – dodatek powinien brzmieć „i partnerzy". W sytuacji natomiast, gdy firma spółki zawiera wyliczenie nazwisk wszystkich wspólników – dodatek powinien brzmieć „spółka partnerska". Notabene, tego ostatniego dodatku można używać w każdej konfiguracji, tj., gdy w firmie wymieniono nazwisko tylko jednego wspólnika (a jest ich więcej niż dwóch), niektórych czy też wszystkich partnerów. Drugim koniecznym – obok określenia formy prawnej podmiotu – dodatkiem jest wskazanie wolnego zawodu wykonywanego w spółce. Gdy w podmiocie, zgodnie z jego kontraktem, wykonywanych jest kilka wolnych zawodów (spośród tych wyliczonych w art. 88 k.s.h. albo przepisach szczególnych), to należy je w firmie spółki wszystkie oznaczyć. Nie wolno jednak zamieścić w nazwie podmiotu wolnego zawodu nie przewidzianego umową spółki, nawet, jeżeli poszczególni partnerzy posiadają uprawnienia do jego wykonywania. Poza obligatoryjnymi dodatkami w firmie ww. spółki mogą znaleźć się również te o charakterze fakultatywnym, np. informacje obrazujące pokrewieństwo między partnerami. ?
