Paweł S. (dane zmienione) miał trzy zezwolenia na sprzedaż w sklepie napojów alkoholowych o różnej mocy. Z dniem 1 lutego 2015 r. wszystkie zostały wygaszone, gdyż Paweł S. nie złożył do 31 stycznia 2015 r. oświadczenia o wartości sprzedaży w 2014 r. poszczególnych rodzajów napojów alkoholowych.
Zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości przedsiębiorca prowadzący sprzedaż napojów alkoholowych obowiązany jest do złożenia do 31 stycznia pisemnego oświadczenia o wartości tej sprzedaży w punkcie sprzedaży w roku poprzedzającym. W myśl art. 18 ust. 12 pkt 5 zezwolenie wygasa w przypadku niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 111 ust. 4 lub niedokonania opłaty w wysokości określonej w art. 111 ust. 2 i 5, w terminach określonych w art. 111 ust. 7.
W odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego Paweł S. twierdził, że takie oświadczenie złożył 26 stycznia 2015 r. i w tym samym dniu uiścił pierwszą ratę opłaty za 2015 r. Nie miał jednak dowodu, który by potwierdzał złożenie oświadczenia. Kopię oświadczenia, datowaną na 25 stycznia 2015 r., przesłał do SKO w sierpniu 2015 r., ale urząd miejski poinformował, że po ponownym sprawdzeniu w systemie pism, które w 2015 r. wpłynęły do urzędu, takiego oświadczenia nie znaleziono. Toteż SKO oddaliło odwołanie.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł S. przekonywał, że w art. 18 ust. 12 pkt 5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości (...) ustawodawca przewidział wygaśnięcie zezwolenia jedynie w razie łącznego wystąpienia obu przesłanek. A więc niezłożenia oświadczenia i nieuiszczenia opłaty. Niezłożenie oświadczenia powinno więc być rozpatrywane łącznie z wykonaniem obowiązku uiszczenia opłaty.
WSA uznał decyzje SKO za prawidłowe. W jego ocenie w razie zaistnienia którejkolwiek z przesłanek wygaśnięcia zezwolenia organ ma obowiązek wydać decyzję o wygaśnięciu zezwolenia. Nie ma tu możliwości uznania administracyjnego – orzekł sąd i oddalił skargę. Artykuł 18 ust. 12 pkt 5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości jest jednoznaczny.
