Dopuszczalne jest wskazanie kryteriów, które umożliwią sprecyzowanie wysokości kary, np. podanie procentu przedmiotu świadczenia >> patrz wzór wyciągu z umowy o roboty budowlane.
Dłużnik nie może, bez zgody wierzyciela, zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary umownej >patrz przykład 1 i 2. Kara umowna zastępuje wyłącznie odszkodowanie (z art. 471 k.c.). Jej zastrzeżenie nie wpływa na powinność świadczenia przez dłużnika na rzecz wierzyciela. Jeżeli dłużnik uzyska zgodę wierzyciela, wówczas zapłata kary umownej pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z zobowiązania. W zależności od tego, kiedy zwolnienie nastąpi, tj., czy już w chwili wyrażenia na nie zgody, czy też dopiero z dniem zapłaty kary, mamy do czynienia albo z odnowieniem (art. 506 k.c.) albo z datio in solutum (art. 453 k.c.).
Przykład 1.
W umowie o roboty budowlane zastrzeżono, że za opóźnienie prac generalny wykonawca (pani Karolina) zapłaci inwestorowi (pani Paulinie) karę 50 tys. zł. Doszło do opóźnienia. Pani Karolina uiściła więc pani Paulinie 50 tys. zł i uznała, że z chwilą zapłaty obowiązek wykonania prac wygasł. Inwestor nie zaaprobował zwolnienia pani Karoliny z zobowiązania. Pani Karolina musi więc zrealizować roboty. Pani Paulina nie wyraziła zgody na zwolnienie jej z tego. Akceptacja inwestora była konieczna.
Przykład 2.