Problem ten jest szczególnie aktualny w firmach zatrudniających pracowników i zleceniobiorców zajmujących się tworzeniem i komercjalizacją produktów stanowiących oprogramowanie komputerowe oraz aplikacje mobilne.
W pierwszej kolejności należy uświadomić przedsiębiorców, że nie każda informacja, której nie upubliczniają, a którą uważają za istotną dla działania i rozwoju firmy stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa. Przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (u.z.n.k.) stanowią bowiem, że tajemnicę przedsiębiorstwa stanowią tylko nieupublicznione informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania poufności.
Istotna z punktu widzenia pracodawcy jest więc poufność informacji, jej wartość gospodarcza oraz zabezpieczenie informacji poprzez podjęcie niezbędnych działań w celu zachowania poufności. Są to niezbędne przesłanki dla powstania roszczenia o naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, jeżeli do takiego naruszenia dojdzie. Warto zwrócić uwagę, że ochronie podlegają zatem tylko informacje poufne, mające wartość ekonomiczną.
Należy w celu ich ochrony podjąć niezbędne działania, wśród których wymienia się w doktrynie uświadamianie pracowników o tym, które informacje są poufne, ale także umowy o zachowaniu poufności. Posługiwanie się klauzulami poufności przez przedsiębiorcę może stanowić również dowód dokonania przez niego niezbędnych działań, podobnie jak wprowadzenie obowiązku noszenia identyfikatorów przez pracowników i gości przebywających na terenie przedsiębiorstwa. Ważne, aby zdawać sobie sprawę, że zaniechanie przedsiębiorcy w tej kwestii może być poczytane jako zrzeczenie się prawa do ochrony tajemnic jego przedsiębiorstwa.
Z zatrudnionym nie trzeba, ale...
Warto wspomnieć, że pracodawca, który chce chronić tajemnice przedsiębiorstwa nie musi w tym celu zawierać odrębnych umów z pracownikami dla uregulowania omawianych kwestii.