Niezależnie od tego, wskazać należy, że w pewnym stopniu kwestie związane z zawieraniem na podstawie negocjacji umowy, zostały określone w Kodeksie cywilnym.
Zgodnie z jego art. 72, jeśli strony prowadzą negocjacje umowa zostaje zawarta, gdy strony dojdą do porozumienia co do wszystkich jej postanowień. Sąd Apelacyjny w Warszawie wskazał, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że negocjowanie umów stanowi czynność faktyczną, podejmowaną w zamiarze uwieńczenia jej czynnością prawną, czyli zawarciem umowy, co następuje z mocy ustawy – bez składania dodatkowych oświadczeń.
Upraszczając, można wskazać, że umowa „sama z siebie" nie zostanie zawarta. Konieczne jest dla jej ważności złożenie przez strony konkretnych oświadczeń woli, które muszą objąć wszystkie istotne elementy stanowiące przedmiot negocjacji (wyrok SA w Warszawie z 22 grudnia 2015 r., I ACa 433/15).
W praktyce może się pojawić wątpliwość, co zrobić, gdy dana osoba negocjuje, ustala określone warunki umowy, druga przedstawia jej do podpisania umowę rzekomo opartą na wynikach przeprowadzonych negocjacji, a ostatecznie okazuje się (po podpisaniu), że umowa ma inną treść. W orzecznictwie wskazano, że podsunięcie do podpisu dokumentu obejmującego inną wersję umowy oznacza wprowadzenie w błąd. I wówczas strona, która podpisała dokument przygotowany przez drugą stronę, nie czytając go, może powołać się na błąd (wyrok SA w Szczecinie z 2 lipca 2015 r., I ACa 408/15).
Pamiętać trzeba, że strona, która rozpoczęła, lub prowadziła negocjacje z naruszeniem dobrych obyczajów, np. bez zamiaru zawarcia umowy jest zobowiązana do naprawienia szkody, jaką druga strona poniosła przez to, że liczyła na jej zawarcie. Wśród tego rodzaju rzeczywistych strat, które powstały w związku z poniesieniem kosztów na przygotowanie się do negocjacji można wymienić chociażby koszty ekspertyz i badań naukowych (wyrok SN z 16 września 2011 r., IV CSK 626/10). Odszkodowanie nie może być wprost wyprowadzane z umowy, która nie doszła do skutku. Obejmować ono powinno wszelkie nakłady związane z rokowaniami (wyrok SA w Szczecinie z 31 października 2012 r., I ACa 466/12).
