Takie wnioski płyną z wyroku Sądu Najwyższego z 25 marca 2015 r., II CSK 818/14.
Sporna kwestia wynikła w sprawie, w której spółka wystąpiła przeciwko bankowi z powództwem o pozbawienie wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego, który bank wystawił przeciwko spółce. Świadczenie objęte tym tytułem wynikało z udzielonego przez spółkę poręczenia kredytu przyznanego przez bank jedynemu wspólnikowi spółki będącemu zarazem członkiem jej rady nadzorczej. Powodowa spółka wskazała, że poręczenie to jest nieważne, gdyż zostało udzielone bez uprzedniego podjęcia przez jedynego wspólnika, wykonującego uprawnienia zgromadzenia wspólników, pisemnej uchwały wyrażającej zgodę na zawarcie umowy poręczenia z członkiem rady nadzorczej spółki (art. 173 § 1 k.s.h.).
Sądy I i II instancji uznały powództwo za niezasadne. Wskazały, że w sytuacji, gdy umowa poręczenia zawarta została przez powodową spółkę na rzecz członka jej rady nadzorczej będącego jednocześnie jedynym wspólnikiem, działającym jako zgromadzenie wspólników, należało przyjąć, że do podjęcia uchwały wyrażającej zgodę na poręczenie doszło w sposób dorozumiany.
Spółka wniosła skargę kasacyjną, w której zarzuciła m.in. naruszenie art. 15 § 1, 17 § 1 i 2 k.s.h., a także art. 173 § 1 k.s.h. oraz art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/102/WE z 16 września 2009 r. w sprawie prawa spółek, dotyczącej jednoosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością – przez dokonanie wykładni uchwały podjętej przez jedynego wspólnika, mimo nieustalenia jej treści, a także uznania, że jest ona ważna, mimo że nie została podjęta w formie pisemnej.
Po rozpoznaniu sprawy Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę sądowi apelacyjnemu do ponownego rozpoznania. SN uznał, że do uchwały podjętej przez wspólnika jednoosobowej spółki z o.o., wykonującego uprawnienia zgromadzenia wspólników, wyrażającej zgodę, o której mowa w art. 15 § 1 k.s.h. (tj. na zawarcie przez spółkę umowy poręczenia na rzecz członka jej rady nadzorczej), nie ma zastosowania art. 173 § 1 k.s.h. (dotyczący formy oświadczeń woli składanych spółce przez jedynego wspólnika), lecz przepisy art. 248 § 1 w zw. z art. 156 k.s.h. (przewidujące formę pisemną uchwał w spółkach z o.o., także jednoosobowych), ze skutkiem wynikającym z art. 17 § 1 i 2 k.s.h. (tj. skutek nieważności danej czynności prawnej). SN wskazał również, że wymaganie przewidziane w art. 248 § 1 k.s.h. (aby uchwały zgromadzenia wspólników wpisane zostały do księgi protokołów) ma na celu zabezpieczenie dowodu na okoliczność podjęcia uchwały.
