Z wniosku o wydanie interpretacji wynikało, że 31 grudnia 2007 r. akcjonariusz wniósł aportem do spółki swoje przedsiębiorstwo. W skład przedsiębiorstwa wchodził m.in. znak towarowy – niestanowiący w majątku akcjonariusza wnoszącego aport środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji. Znak ten nie był amortyzowany przez wnoszącego aport. Spółka wskazała, że w stosunku do znaku trwała jeszcze rejestracja w urzędzie patentowym rozpoczęta w lipcu 2007 r.
Na dzień wniesienia aportu spółce przysługiwało do znaku prawo ze zgłoszenia. W dacie otrzymania aportu firma wprowadziła znak towarowy jako prawo ze zgłoszenia do ewidencji bilansowej i podatkowej wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczęła jego amortyzowanie (bilansowe i podatkowe) od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji.
W lipcu 2008 r. urząd patentowy wydał decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak. Miesiąc później spółka wystąpiła o korektę wpisu nazwy podmiotu uprawnionego do znaku. Decyzję urzędu patentowego o wprowadzeniu zmiany otrzymała we wrześniu 2009 r.
W związku z tym spółka zapytała od jakiego momentu była uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych znaku towarowego i – konsekwentnie – rozliczania odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszt uzyskania przychodów. Sama uważała, że była uprawniona do rozpoznania kosztów od sierpnia 2008 r.
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Zwrócił uwagę, że prawo ochronne na znak towarowy powstaje z chwilą wydania decyzji przez urząd patentowy. Nie zostaje ono zatem „nabyte" w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, ale „wytworzone" przez spółkę.
