- szczególnego – do pewnej jednostkowej czynności albo
- rodzajowego – do pewnej kategorii tych czynności. Zezwala na to art. 98 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 kodeksu pracy (>patrz przykłady pełnomocnictw 1 i 2 ).
Kogo wyznaczyć
Reprezentantem może być dowolna osoba nawet spoza załogi. Przy wyborze takiego przedstawiciela należy być jednak ostrożnym. Wszelkie bowiem podjęte przez niego czynności, w tym przypadku z szeroko pojętego zakresu prawa pracy (a więc obejmujące czynności nie tylko te wskazane w kodeksie pracy, ale także w innych ustawach, aktach wykonawczych i innych opartych na ustawie dokumentach, np. statutach, czy regulaminach), wywołają skutki bezpośrednio dla mocodawcy, czyli zatrudniającego (art. 95 § 2 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Zakładając oczywiście, że konkretna czynność prawna została dokonana w granicach umocowania. Musi to być zatem ktoś naprawdę zaufany i kompetentny, aby nie doszło do zaniedbań.
Gdy jednak reprezentant pracodawcy przekroczy granice umocowania, podjęta przez niego czynność nie wywoła żadnego skutku prawnego. Przykładowo jeżeli z treści pełnomocnictwa nie będzie wynikało, że przedstawiciel może nakładać na załogę kary porządkowe, wymierzenie przez niego takiej sankcji nie wywoła skutku prawnego.
Każdy robi co innego
Nie ma także przeszkód, aby zatrudniający wyznaczył do dokonywania w jego imieniu czynności z zakresu prawa pracy kilka osób z odmiennym umocowaniem. Przykładowo jedna z nich będzie upoważniona tylko do nawiązywania i rozwiązywania stosunków pracy, druga zaś – wyłącznie do nakładania kar porządkowych. Podkreślić również należy, że wola osoby dokonującej czynności w imieniu szefa może być wyrażona przez każde zachowanie, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny (art. 60 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).
Ważne! Jeżeli określone unormowania kodeksu pracy i akty pozakodeksowe inaczej określają zdolność pracodawców do pewnych czynności i reguły ich dokonywania za nich, wtedy stosuje się przepisy szczególne, a nie art. 31 k.p.