Został bowiem zmuszony do szukania nowych miejsc parkingowych dla swoich pojazdów co znacznie podwyższa koszty prowadzonej działalności.
Starosta wyjaśnił, że wprowadzenie ograniczeń w ruchu pojazdów ciężarowych wynikało z przeciwdziałania niszczeniu dróg przez ich użytkowników. Po tej kategorii drogi mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 ton. Organ stwierdził, że nie widzi podstaw do zmiany stanowiska.
Ostatecznie spór trafił na wokandę. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę przedsiębiorcy. Zauważył, że zatwierdzenie organizacji ruchu jest aktem podlegającym rozpoznaniu przez sąd administracyjny. Dalej WSA skupił się na kwestii kto i na jakiej podstawie może wywodzić swój interes prawny oraz w jaki sposób może on zostać naruszony. Wyjaśnił, że źródłem tego interesu nie może być sam charakter drogi publicznej i prawo do korzystania z niej na podstawie art. 1 ustawy o drogach publicznych, ponieważ wówczas katalog podmiotów uprawnionych byłby praktycznie nieograniczony.
W tym przypadku zdaniem WSA krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi winien być weryfikowany w okolicznościach danej sprawy. Właściciel czy posiadacz nieruchomości położonej przy danej drodze znajduje się niewątpliwie w innej sytuacji, niż podmiot jedynie korzystający z drogi. Lokalizacja nieruchomości jest okolicznością stałą, a jej skomunikowanie i ewentualne zmiany w dostępności oddziałują na sposób korzystania z gruntu i znajdujących się na nim obiektów. Sąd uznał, że właściciel czy posiadacz gruntu położonego przy danej drodze, mający lub mogący mieć urządzony na nią zjazd, w przypadku zmiany organizacji ruchu ograniczającej dostępność do jego terenu ma interes prawny w sprawie kwestionowania wprowadzonej zmiany organizacji ruchu. Spełniona jest też przesłanka jego naruszenia.
Dla kogo skarga
Sąd zgodził się ze skarżącym, że po zamontowaniu spornych znaków dojazd do siedziby jego firmy pojazdów o masie powyżej 7,5 tony jest utrudniony (dla strony i jej kontrahentów). Doprowadziło to do naruszenia interesu prawnego skarżącego, albowiem wprowadzone ograniczenia ruchu w znacznym stopniu ograniczają lub wręcz uniemożliwiają prowadzenie przez niego działalności gospodarczej. Zmiana organizacji ruchu ma zatem wpływ na prawa i obowiązki skarżącego jako przedsiębiorcy. Sąd zauważył, że na terenie siedziby znajduje się infrastruktura umożliwiająca wyładunek towarów, ich magazynowanie i przeładunek, a specyfika działalności wymaga możliwości dojazdu w to miejsce samochodów ciężarowych o masie całkowitej przekraczającej 7,5 tony. W tej sytuacji przedsiębiorcy przysługiwała skarga.
Sąd odniósł się też do meritum sprawy. Zauważył, że właściwą organizację ruchu stanowi zespół czynników mających bezpośredni wpływ na ruch drogowy w kontekście jego bezpieczeństwa. Stan techniczny drogi może być elementem wymagającym uwzględnienia przy decydowaniu o organizacji ruchu na danej drodze. Nie jest on jednak celem, lecz kryterium wprowadzanej organizacji. Realizacja celu, jakim jest bezpieczny ruch na drodze zależy od poziomu merytorycznego projektu organizacji ruchu, a więc dokumentacji przedkładanej organowi właściwemu do jej zatwierdzenia.
