W takim przypadku można mówić o tzw. trwałym, a nie krótkotrwałym zaprzestaniu spłacania długów. Można przyjąć, że same występujące opóźnienia w płatnościach zobowiązań nie są równoznaczne z niewypłacalnością, gdy jednocześnie podmiot ten ma zdolność płatniczą, zobowiązania mają pokrycie w majątku spółki, istnieje możliwość spłaty zobowiązań w przyszłości. Oceny w tym zakresie należy przy tym dokonywać przy uwzględnieniu obiektywnych kryteriów dotyczących sytuacji finansowej spółki, gdyż czas właściwy do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości ustalany jest w oparciu o okoliczności faktyczne konkretnej sprawy.
Taki pogląd wyraził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 7 listopada 2016, III UK 13/16
7 grudnia 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. swoją decyzją stwierdził, że R. D. jako członek zarządu "M." sp. z o.o. odpowiada za zobowiązania tej spółki z tytułu zaległości składkowych za okres od 1 lutego 2004 r. do grudnia 2004 r. R.D odwołał się od tej decyzji do sądu okręgowego, który zmienił decyzję ZUS i ustalił, że odwołujący się nie odpowiada za zaległości składkowe spółki za okres od 1 lutego 2004 r. do 31 maja 2004 r. i oddalił odwołanie R. D. w pozostałej części.
Obydwie strony odwołały się od wyroku sądu okręgowego do sądu apelacyjnego, który wyrokiem z 9 lipca 2015 roku oddalił apelację obu stron. Sąd odwoławczy zaakceptował ustalenia faktyczne sądu okręgowego, z których wynikało, że spółka od sierpnia 2003 r. nie regulowała na bieżąco należności tytułem składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a od 11 marca 2004 r. było to nieregulowanie ciągłe, powtarzające się w kolejnych miesiącach. Podobnie w sposób ciągły przyrastały nieuregulowane zobowiązania wobec banku z tytułu naliczanych odsetek oraz od 26 marca 2004 r. w sposób ciągły powstawały nieuregulowane wymagalne zobowiązania podatkowe. Sąd drugiej instancji uznał, że organ rentowy wykazał pozytywne przesłanki odpowiedzialności odwołującego się za zaległości składkowe jednocześnie przyjmując, że odwołujący się wykazał okoliczności, które uwalniają go częściowo od odpowiedzialności za zaległości składkowe spółki.
Skargę kasacyjną od wyroku sądu apelacyjnego wywiódł organ rentowy, skarżąc go w części oddalającej jego apelację od wyroku sądu okręgowego i zarzucając zarówno naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest przepisów ordynacji podatkowej oraz art. 11 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 Prawa upadłościowego, jak i naruszenie przepisów proceduralnych kodeksu postępowania cywilnego.