Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 31 maja 2017 r. (I SA/Po 1547/16).
Stan faktyczny
Podatnik jest wspólnikiem spółki komandytowej, która jest wspólnikiem innej spółki komandytowej. Ta ostatnia wystąpiła z podaniem do Urzędu Patentowego o udzielenie prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy. Przewiduje się, że procedura rejestracyjna zakończy się wydaniem przez urząd prawomocnej decyzji przyznającej prawo ochronne na zgłoszony znak towarowy. Wnioskodawca wyjaśnił, że spółka planuje wprowadzić znak do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych, a począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia do ewidencji dokonywać odpisów amortyzacyjnych.
Zapytał m.in. czy uzyskanie przez spółkę prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji będzie nabyciem wartości niematerialnej i prawnej. W konsekwencji, czy on i inni zainteresowani nabędą prawo do amortyzowania go. Spytał także czy będą mogli ująć w kosztach wartość odpisu amortyzacyjnego ustaloną proporcjonalnie do posiadanego przez każdego z nich prawa do udziału w zysku spółki.
Wykładnia fiskusa okazała się nie po myśli podatnika. Urzędnicy stwierdzili, że praw do znaku towarowego, które nabywa się na podstawie prawa własności przemysłowej w związku ze zgłoszeniem, nie można uznać za prawa w rozumieniu tych przepisów. W odniesieniu do znaku towarowego takimi prawami będą bowiem wyłącznie prawa ochronne. W konsekwencji, prawa do znaku towarowego w procesie rejestracji nie podlegają amortyzacji podatkowej. W ocenie fiskusa uzyskanie przez spółkę komandytową prawa ochronnego na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego nie będzie nabyciem wartości niematerialnej i prawnej. Tym samym wnioskodawca nie będzie mógł ująć w kosztach uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku tej spółki wartości odpisu amortyzacyjnego. Nie będzie też mógł ustalić wartości początkowej tego znaku.
Rozstrzygnięcie
Podatnik zaskarżył interpretację, a WSA w Poznaniu uwzględnił jego skargę. Sąd zauważył, że spór w sprawie sprowadza się do tego czy uzyskane prawo ochronne na znak towarowy w drodze konstytutywnej decyzji będzie nabyciem z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. W związku z tym konieczna jest wykładnia zwrotu „nabycie prawa nadającego się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania" określonego w ustawie – Prawo własności przemysłowej.
