Wakacje w pełni, więc nic dziwnego, że wiele gruntów dotychczas niezagospodarowanych albo wykorzystywanych rolniczo jest w okresie wakacyjnym przeznaczonych na działalność związaną z turystyką i wypoczynkiem. Tak dzieje się zwłaszcza w miejscowościach uznawanych za kurorty wakacyjne, ale także często na malowniczo położonych, lecz sennych przez pozostałą część roku obszarach wiejskich. Wiele rolnych działek w takich miejscowościach stało się teraz polami namiotowym, kempingami lub miejscami, gdzie świadczone są usługi dla przyjezdnych wczasowiczów. Często jednak właściciele takich gruntów zapominają, że zajęcie terenu na działalność gospodarczą wpływa na jego opodatkowanie podatkiem od nieruchomości.
Grunty stanowiące użytki rolne są opodatkowane podatkiem rolnym. Zgodnie jednak z art. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, nie dotyczy to podlegających opodatkowaniu podatkiem rolnym użytków rolnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Takie grunty podlegają bowiem opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, co potwierdza także art. 2 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Stanowi on, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Oznacza to więc, że zajęcie gruntów rolnych na cele działalności gospodarczej (np. na prowadzenia pola namiotowego czy kempingu) powoduje objęcie ich podatkiem od nieruchomości. Stanowisko to potwierdzają sądy, m.in. NSA w wyroku z 25 maja 2015 r. (II FSK 134/10). Tym samym, na właścicielach takich gruntów spoczywa wiele obowiązków związanych z rozliczeniem tego podatku.
Podatnikami podatku od nieruchomości są najczęściej osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych. Zasadą jest także, że obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku (czyli np. powstanie kempingu). Podatnicy, którzy są osobami fizycznymi (chyba że przedmiot opodatkowania znajduje się we współwłasności z innymi podmiotami, na których ciążą obowiązki właściwe dla osób prawych), muszą złożyć właściwemu organowi podatkowemu informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych, sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego. Podatnicy tacy opłacają podatek od nieruchomości w ratach: do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada, w wysokości wskazanej w decyzji wydanej przez organ podatkowy (wójta, burmistrza, prezydenta miasta).
Inaczej jest w przypadku podatników, którzy są osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi czy spółkami niemającymi osobowości prawnej, a także podatników będących osobami fizycznymi, jeżeli przedmiot opodatkowania stanowi współwłasność z tymi podmiotami. Tacy podatnicy składają deklarację i samodzielnie opłacają wyliczony w niej podatek do 15 dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31 stycznia.
Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające go. W przypadku zaprzestania zajmowania gruntów rolnych na działalność gospodarczą w trakcie roku (np. w razie likwidacji pola namiotowego po sezonie), podatek od nieruchomości jest obniżany proporcjonalnie do długości okresu, w którym grunt podlegał opodatkowaniu tym podatkiem. ?
