Dobra osobiste człowieka są zróżnicowane. Mogą nimi być w szczególności zdrowie, cześć, swoboda sumienia, nazwisko, pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, czy też twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza, racjonalizatorska. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać jego zaniechania, chyba, że nie jest ono bezprawne. W przypadku dokonanego naruszenia można też żądać, aby osoba dokonująca naruszenia dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, na przykład, złożyła w odpowiedniej formie jakieś oświadczenie. Można również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na jakiś cel społeczny. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego wyrządzono szkodę materialną – poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

Wszystkie te zasady trzeba odpowiednio stosować do osób prawnych. Ich dobra osobiste to np. firma, znak towarowy, opinia handlowa, czy tajemnica korespondencji.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku wskazał, że zarzuty kierowane do konkretnego organu osoby prawnej, a nawet do konkretnych osób wchodzących w jego skład, upublicznione tylko na forum wewnętrznym (a nie na zewnątrz) nie mogą prowadzić do naruszenia dobra osobistego w postaci dobrego imienia osoby prawnej, ani jej reputacji (wyrok SA w Białymstoku z 20 listopada 2015 r., I ACa 636/15). Oczywiście nic nie przeszkadza, aby podobne zarzuty zostały potraktowane jako naruszenie dóbr osobistych konkretnej osoby fizycznej wchodzącej w skład danego organu. Dalej w swych rozważaniach idzie Sąd Apelacyjny w Krakowie. Uznał on, że dobra osobiste osoby prawnej nie mogą być łączone z organem tej osoby, ponieważ nie wypełniają one substratu osobowego osoby prawnej. Dóbr osobistych nie należy również łączyć z poszczególnymi osobami fizycznymi tworzącymi substrat osobowy osoby prawnej. Istotą osoby prawnej jest to, że jest ona odrębnym podmiotem prawa, wobec czego naruszenie dobra osobistego osoby prawnej dotyka całości jej substratu osobowego, a nie niektórych tylko, wchodzących w jego skład osób fizycznych (wyrok WSA w Krakowie z 23 października 2015 r., I ACa 984/15).

Zdaniem WSA w Białymstoku dobrem osobistym osoby prawnej jest jej dobre imię rozumiane jako sława, marka, renoma, czy ugruntowana pozycja. Wykluczone w tym kontekście będzie przypisywanie osobie prawnej dóbr osobistych, które związane będą z posiadaniem sfery uczuć, np. godności. Ochrona dóbr osobistych osoby prawnej zależy więc jedynie od obiektywnie stwierdzonego faktu naruszenia jej dóbr osobistych, bezprawnym działaniem – wyrok SA w Białymstoku z 6 listopada 2015 r., I ACa 585/15.