Wydawać by się mogło to oczywiste, jednakże przedsiębiorcy wielokrotnie zadają siebie pytanie, co faktycznie podlega ochronie, a jakie informacje mogą być swobodnie rozpowszechniane na rynku. Ustawodawca nie ułatwia na nie odpowiedzi, mimo ostatniej nowelizacji ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (dalej: ustawa), która weszła w życie 4 września 2018 roku. Jest ona następstwem podjętej przez polskiego ustawodawcę decyzji co do sposobu transpozycji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (dalej: Dyrektywa).
Czytaj także: Ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa – nowa regulacja, stare ryzyka
Definicja – przed i po zmianie
Zgodnie z obowiązującą po nowelizacji definicją, tajemnica przedsiębiorstwa dotyczy w szczególności informacji technicznych, technologicznych, organizacyjnych lub innych informacji posiadających wartość gospodarczą, które jako całość lub w szczególnym zestawieniu i zbiorze ich elementów nie są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo nie są łatwo dostępne dla takich osób. Warunkiem dochowania tajemnicy jest podjęcie przez uprawnionego do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi, działań w celu utrzymania ich w poufności przy zachowaniu należytej staranności.
Tym samym, konieczne jest łączne spełnienie trzech przesłanek, aby dana informacja mogła zostać zakwalifikowana jako tajemnica przedsiębiorstwa, a mianowicie powinna:
? być poufna, czyli niedostępna łatwo nawet dla osób z danej branży,