Jak stwierdził Sąd Najwyższy, skarga pauliańska została wprowadzona do systemu prawnego jako instrument mający chronić wierzyciela przed działaniami dłużnika godzącymi w prawo wierzyciela do zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Zaskarżenie czynności po zweryfikowaniu przez sąd przesłanek skuteczności skargi uregulowanych w art. 527 i nast. k.c. jest równoznaczne z przyzwoleniem na zaspokojenie długu istniejącego dotąd tylko w relacji między wnoszącym skargę wierzycielem a jego dłużnikiem z majątku osoby trzeciej, na rzecz której dłużnik dokonał czynności fraudacyjnej.