Kiey urząd nie może żądać nowych dokumentów od petenta

Sprawa dotyczyła zaświadczenia. O jego wydanie do burmistrza miasta wystąpiła właścicielka firmy przeładunkowej. Chodziło o wydanie zaświadczenia o zgodności montażu najazdowej wagi samochodowej na działce z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zaczęły się schody

Burmistrz zwrócił się do wnioskodawczyni o dostarczenie informacji, czy działalność prowadzona na działce spowoduje przekroczenie obowiązujących norm dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku i norm emisji gazów lub pyłów do powietrza na sąsiednich posesjach. A także czy podjęte zostaną działania w zakresie zainstalowania urządzeń przeciwdziałających zanieczyszczeniu powietrza.

Jego zdaniem dopiero dostarczenie wskazanych informacji wraz z niezbędną dokumentacją umożliwi odpowiedź i potwierdzenie, że montaż wagi jest zgodny z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Właścicielka firmy nie odpowiedziała na te żądania. Burmistrz jeszcze raz poprosił o te same dokumenty, ale tym razem pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

Miesiąc później kobieta zarzuciła, że organ żąda uzupełnienia wniosku o wydanie zaświadczenia, o elementy które nie są przewidziane żadnym przepisem. Żądanie organu jest pozbawione podstawy prawnej.

Jej zdaniem treść wniosku jest jasna i nie powinna budzić wątpliwości, zatem brak jest podstaw do wzywania jej do złożenia dodatkowych wyjaśnień. Ponadto wniosek został złożony ponad 2 miesiące temu i organ świadomie i z pełną premedytacją prowadzi postępowanie przewlekle. Końcowo oświadczyła, że prowadzona przez nią działalność nie powoduje przekroczenia obowiązujących norm poziomów hałasu w środowisku i norm emisji gazów lub pyłów do powietrza na działkach bezpośrednio sąsiadujących, co potwierdzają badania przeprowadzone przez akredytowane laboratorium.

Skarga na bezczynność

Wymiana pism trwała kolejne miesiące, aż wreszcie właścicielka firmy złożyła w Samorządowym Kolegium Odwoławczym zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Pismo to zostało potraktowane jako skarga na bezczynność burmistrza i przekazano je zgodnie z właściwością do sądu administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę burmistrz bronił się, że regularnie podejmował działania mające na celu załatwienie wniosku. Jego zdaniem nie można mówić o niezałatwieniu sprawy, bo jest ona w dalszym ciągu na etapie załatwiania. A nie mógł jej zakończyć, gdyż nie miał dokumentacji, która pozwoliłaby rzetelnie ocenić sytuację a w konsekwencji zrealizować zasadę prawdy obiektywnej i zaufania do państwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uwzględnił skargę kobiety.

Zauważył, że organ po złożeniu skargi na bezczynność wydał merytoryczne postanowienie. To uczyniło bezprzedmiotową konieczność zobowiązywania organu do załatwienia wniosku. Jednak nie zwalnia to sądu z obowiązku orzekania w przedmiocie stwierdzenia czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz w zakresie wymierzenia organowi grzywny z tego tytułu.

W ocenie WSA organ w spornej sprawie dopuścił się bezczynności i to z rażącym naruszeniem prawa. Przypomniał, że w przypadku bezczynności z rażącym naruszeniem prawa chodzi o istotne uchybienie obowiązującemu przepisowi, jak np. zbyt długi okres prowadzenia sprawy, niemający uzasadnienia ani w jej stopniu skomplikowania, ani w konieczności prowadzenia szerokiego postępowania dowodowego, ani w ilości spraw do załatwienia przez organ, ani w ilości wniosków procesowych składanych przez strony. Wymienione kryteria zawsze należy jednak odnieść do stanu konkretnych spraw, których okoliczności zwykle są zróżnicowane. W tym przypadku skarga na bezczynność dotyczy nierozpoznania wniosku o wydanie zaświadczenia.