Współpraca między przedsiębiorcami jest powszechnym zjawiskiem. Bez porozumień uczestników obrotu gospodarczego niezwykle utrudnione byłoby skuteczne konkurowanie na rynku. Dzięki różnego rodzaju umowom przedsiębiorca jest w stanie oferować towary lub świadczyć usługi wysokiej jakości, optymalizując jednocześnie koszty działalności. Zasady wolności działalności gospodarczej (art. 20 konstytucji) oraz swobody umów (art. 351 kodeksu cywilnego) są jednak ograniczone m.in. przez zakaz praktyk ograniczających konkurencję.
Jakie rodzaje dogadywania się
Są dwa rodzaje porozumień między przedsiębiorcami: horyzontalne oraz wertykalne. Horyzontalne to porozumienia pomiędzy konkurującymi ze sobą przedsiębiorcami, a więc podmiotami oferującymi zbliżone do siebie produkty, towary lub usługi skierowane do tej samej grupy odbiorców na danym terenie. Takim porozumieniem może być umowa konsorcjum między przedsiębiorcami budowlanymi, którzy postanowili wspólnie złożyć ofertę na udzielenie zamówienia.
Natomiast wertykalne to porozumienia na różnych szczeblach obrotu, między niekonkurującymi ze sobą przedsiębiorcami. Jako przykład porozumienia należącego do tej kategorii wskazać można porozumienie między sprzedawcą materiałów budowlanych a przedsiębiorcą budowlanym, na podstawie którego ustalane są zasady nabywania materiałów przez przedsiębiorcę budowlanego.
Większe ryzyko w zakresie możliwego naruszenia konkurencji wywołują porozumienia horyzontalne, albowiem z samej istoty konkurencji wynika, że konkurenci powinni rywalizować o klienta a nie wspólnie podejmować skoordynowane działania.
Prawne sposoby współpracy
Przepisy regulują różne sposoby współpracy między przedsiębiorcami. Zasadniczo można wyróżnić takie, które sprowadzają się do utworzenia nowego podmiotu (np. spółki prawa handlowego), zawarcia umowy cywilnoprawnej regulującej wzajemne prawa i obowiązki jej stron czy też zawarcia nieformalnego (np. ustnego) porozumienia, na podstawie którego przedsiębiorcy ustalają zasady wzajemnej współpracy lub dostosowują swoje działania. W przypadku zamiaru utworzenia nowego podmiotu dodatkowo należy ocenić, czy nie zaistnieje wymóg zgłoszenia takiego przedsięwzięcia do prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z uwagi na treść przepisów o kontroli koncentracji (art. 13 ust. 1 i ust. 2 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów – dalej: ustawa o.k.i.k.).