Marzena Ż. postanowiła zaadaptować swoje mieszkanie na butik. Zanim jednak przystąpiła do prac, wcześniej musiała załatwić formalności budowlane. Kompletowanie dokumentów rozpoczęła od warunków zabudowy. Z wnioskiem o ich wydanie wystąpiła do burmistrza miasta. Jej inwestycja polegała konkretnie na zmianie sposobu użytkowania części lokalu mieszkalnego na lokal usługowy oraz na wykonaniu witryny w elewacji frontowej budynku oraz schodów.
Nikt się nie pytał
Burmistrz wydał warunki zabudowy. Jego decyzji sprzeciwiła się sąsiadka Marzeny Ż, tj. Justyna H. Jej zdaniem jako współwłaścicielka nieruchomości powinna mieć pełną wiedzę na temat tej inwestycji oraz wyrazić na nią zgodę. Tymczasem nikt się do niej w tej sprawie nie zwracał.
Poza tym sąsiadka Marzena Ż. chce wykonać schody, które utrudnią dostęp do wielu pomieszczeń w budynku. Odwołała się więc do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które SKO utrzymało jednak decyzję burmistrza.
W motywach rozstrzygnięcia SKO przytoczyło art. 59 ust. 1 i art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 3 i § 9 rozporządzenia ministra infrastruktury z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Przepisy te regulują przebieg postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy oraz jego zakres. Zezwalają również, by w niektórych sytuacjach postępowanie to uległo pewnemu uproszczeniu. Tak było w tym konkretnym przypadku.
