Do obrotu wierzytelnościami zastosowanie znajduje art. 509 i art. 510 §1 k.c., w myśl których wierzyciel (cedent) może bez zgody dłużnika przenieść – w drodze sprzedaży, zamiany lub darowizny – wierzytelność na osobę trzecią-cesjonariusza (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu lub właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Uwzględnienia również wymaga, że – stosownie do art. 516 k.c. – sprzedawca wierzytelności ponosi względem nabywcy odpowiedzialność za to, że wierzytelności mu przysługują (a więc, że może on ich dochodzić od dłużnika). Ponadto, za wypłacalność dłużnika w chwili przelewu wierzytelności, wierzyciel (zbywca-cedent) ponosi odpowiedzialność tylko o tyle, o ile taką odpowiedzialność na siebie przyjął. Oznacza to, że umowne przyjęcie przez zbywcę wierzytelności ryzyka wypłacalności dłużnika rodzi po jego stronie odpowiedzialność odszkodowawczą względem kupującego te wierzytelności za niewypłacalność dłużnika.