Czym różni się postępowanie restrukturyzacyjne od zwykłych negocjacji?
Postępowanie restrukturyzacyjne prowadzone jest z udziałem licencjonowanego doradcy restrukturyzacyjnego, który pełni funkcję nadzorcy lub zarządcy. Doradca restrukturyzacyjny nie jest pełnomocnikiem dłużnika i musi on dbać tak samo o interes dłużnika, jak i wierzyciela. W związku z tym doradca restrukturyzacyjny powinien kierować się szeroko rozumianym obiektywizmem oraz bezstronnością. Dzięki temu wierzyciel może mieć pewność, że dane przekazane przez nadzorcę czy zarządcę są zgodne ze stanem faktycznym. Wierzyciel może przykładowo uzyskać od nadzorcy układu informacje dotyczące możliwości wykonania układu. W zakres tych informacji wchodzą dane dotyczące źródeł finansowania dłużnika, czy też posiadany przez niego majątek.
Kolejną istotną z perspektywy wierzyciela kwestią jest kontrola nad majątkiem dłużnika. W większości postępowań restrukturyzacyjnych dłużnik może bowiem zarządzać swym majątkiem jedynie w zakresie zwykłego zarządu. Na czynności przekraczające ten zakres wymagana jest (pod rygorem nieważności) zgoda nadzorcy lub zarządcy sądowego. Wierzyciele nie muszą zatem obawiać się o zmniejszenie wartości majątku dłużnika na skutek wyzbywania się przez niego składników majątku.
Czy zawarcie układu jest opłacalne dla wierzyciela?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na tak postawione pytanie. Opłacalność zawarcia układu można postrzegać w różnych płaszczyznach. Nie zawsze poziom zaspokojenia jest najważniejszy, choć nie ma co ukrywać, że zazwyczaj ten czynnik ma kluczowe znaczenie. Skupiając się na poziomie zaspokojenia, na uwadze trzeba mieć skład oraz wartość majątku dłużnika w kontekście poziomu zaspokojenia w postępowaniu upadłościowym. Istotne są zatem następujące aspekty:
- wartość majątku nieobciążonego zabezpieczeniami rzeczowymi (np. hipoteka, zastaw),
- kategoria zaspokojenia w postępowaniu upadłościowym (im dalsza, tym mniejsza szansa na otrzymanie jakichkolwiek środków),