Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w postanowieniu z 2 grudnia 2015 r., II SA/Gd 156/14.
Stowarzyszenie A. wniosło na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (u.s.g.) do gdańskiego WSA skargę na uchwałę rady miasta o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dwutorowej linii elektroenergetycznej 110kV w mieście G. Wnosząc o uchylenie uchwały, stowarzyszenie podniosło, że jest ona wadliwa, ponieważ przesądziła przeznaczenie obszaru objętego planem.
W odpowiedzi na skargę prezydent miasta stwierdził, że zarzuty stowarzyszenia nie są zasadne, ponieważ w przedmiotowej uchwale rada wyraziła jedynie zamiar ustalenia zasad zagospodarowania przestrzennego na danym terenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Konsekwencją jej podjęcia jest wyłącznie wszczęcie procedury planistycznej określonej w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.). Nie przesądza ona przeznaczenia ani możliwości zagospodarowania nieruchomości położonych w objętym nią obszarze, a jej ustalenia nie oddziałują na wykonywanie prawa własności przez właścicieli tych nieruchomości. Podkreślił przy tym, że stowarzyszenie nie jest właścicielem nieruchomości położonych na obszarze objętym projektem planu, nie posiada zatem interesu prawnego, który mógłby zostać naruszony przedmiotową uchwałą, a którego istnienia wymaga art. 101 ust. 1 u.s.g.
Na rozprawie stowarzyszenie wskazało, że interes prawny wywodzi z tego, że jego członkami są osoby będące właścicielami nieruchomości na terenie objętym przedmiotową uchwałą. Osoby te zwracały się do prezydenta miasta o możliwość rozbudowy siedlisk, na co nie było zgody z uwagi na procedowanie projektu planu.
Sąd odrzucił skargę, wskazując, że stowarzyszenie nie powołuje się na własny interes prawny w zaskarżeniu uchwały, ale na interes prawny swoich członków. Ponadto uchwała o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest uchwałą intencyjną, wyrażającą wolę gminy co do rozpoczęcia procedury planistycznej oraz ustalenia w załączniku graficznym granic obszaru, którego dotyczyć będą ustalenia przyszłego planu. Co do zasady nie narusza ona indywidualnego interesu prawnego, nie wywołuje skutków materialnoprawnych, nie kształtuje sytuacji prawnej podmiotów spoza sektora administracji publicznej. Jest aktem prawa wewnętrznego wiążącego organ wykonawczy, który jest zobowiązany do podjęcia dalszych działań zmierzających do uchwalenia planu.
