Przepis art. 116 kodeksu spółek handlowych dopuszcza ewentualność zawarcia umowy spółki komandytowej z osobą prowadzącą przedsiębiorstwo we własnym imieniu i na własny rachunek. W przeciwieństwie do koncepcji przyjętej w art. 33 cytowanej ustawy – zakładającej, że stroną umowy spółki jawnej może być tylko prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą – możliwe jest zawiązanie przez komandytariusza kontraktu spółki komandytowej zarówno z osobami fizycznymi, prawnymi, jak również jednostkami organizacyjnymi niebędącymi osobami prawnymi, ale posiadającymi zdolność prawną, prowadzącymi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową (występujących w roli komplementariusza). Działalnością gospodarczą zaś – według art. 3 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – jest zorganizowaną działalnością zarobkowa, wykonywaną we własnym imieniu i w sposób ciągły. Pod pojęciem „przedsiębiorstwa" kryje się natomiast zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.
Czytaj też:
Jaka odpowiedzialność za zobowiązania komplementariusza
Ile odpowiedzialności komandytariusza za długi spółki komandytowej
Obejmuje on w szczególności: nazwę, własność ruchomości bądź nieruchomości – w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów ich najmu i dzierżawy oraz do korzystania z nich na podstawie innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje, zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, a nadto księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie jest to katalog zamknięty, o czym świadczy sformułowanie „w szczególności".