Większym zaufaniem niż dłużnicy muszą się wykazać wierzyciele. Nie znają bowiem sytuacji finansowej dłużnika tak dobrze jak on i mogą mieć wątpliwości, czy złożenie wniosku o restrukturyzację ma na celu uzdrowienie firmy dłużnika, czy jest tylko grą na czas, która doprowadzi do ucieczki z majątkiem. Ustawa prawo restrukturyzacyjne kreuje szereg narzędzi chroniących wierzycieli przed dłużnikiem, które mogą doprowadzić do jego pokrzywdzenia a nie spłaty zobowiązań.
Najdalej idące obostrzenia występują w postępowaniu sanacyjnym, które jest najbardziej zbliżone do postępowania upadłościowego. Restrukturyzacja w drodze postępowania sanacyjnego jest stosowana, gdy problemy finansowe dłużnika są na tyle poważne, że wymagają zwiększonej kontroli sądu jako organu nadzoru. Przewiduje ona wprowadzenie zarządcy, który przejmuje zarząd nad majątkiem dłużnika objętym restrukturyzacją. Po otwarciu postępowania sanacyjnego czynności dłużnika dotyczące mienia, wobec którego utracił on prawo zarządu są nieważne.
Wyjątkowo, jeżeli skuteczne przeprowadzenie postępowania sanacyjnego wymaga osobistego udziału dłużnika lub jego reprezentantów, sąd może zezwolić restrukturyzowanemu na wykonywanie zarządu nad całością lub częścią przedsiębiorstwa w zakresie nieprzekraczającym zwykłego zarządu. Zezwolenie to może jednak być w każdym momencie uchylone, w przypadku gdy dłużnik, choćby nieumyślnie, doprowadzi do pokrzywdzenia wierzycieli, nie wykonuje poleceń sędziego-komisarza lub nie daje gwarancji na wykonanie układu restrukturyzacyjnego.
Po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, majątek objęty restrukturyzacją jest chroniony przed działaniami dłużnika, które mogłyby pokrzywdzić wierzycieli. Co jednak z czynnościami, które dłużnik podjął przed otwarciem postępowania?
Ustawodawca przewidział co do nich środki, które mogą doprowadzić do odwrócenia skutków niewłaściwego zachowania. Bezskuteczne w stosunku do masy sanacyjnej są czynności, dokonane w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o otwarcie postępowania sanacyjnego (nieodpłatne albo odpłatne), za pośrednictwem których dłużnik rozporządził swoim majątkiem, jeżeli wartość jego świadczenia przewyższa w istotnym stopniu wartość świadczenia otrzymanego. Bezskuteczna może być więc czynność darowizny albo sprzedaży za symboliczną złotówkę. W takiej sytuacji, druga strona takiej bezskutecznej czynności musi zwrócić to, co wskutek niej ubyło z majątku dłużnika lub do niego nie weszło. Jeżeli przekazanie w naturze jest niemożliwe, należy przekazać równowartość owej rzeczy w pieniądzu.
