Powyższa aktualizacja jest konieczna w trakcie formalnych postępowań restrukturyzacyjnych ze względu na obowiązki nałożone na nadzorcę sądowego albo zarządcę. Zgodnie bowiem z przepisami Prawa restrukturyzacyjnego, na zgromadzeniu wierzycieli, które odbywa się celem zawarcia układu, nadzorca sądowy albo zarządca składa opinię o możliwości wykonania układu. Natomiast w postępowaniu sanacyjnym, zarządca dodatkowo do powyższej opinii przedstawia także sprawozdanie z wykonania planu restrukturyzacyjnego w toku postępowania sanacyjnego oraz efekty podjętych działań, a także główne działania, które zgodnie z planem restrukturyzacyjnym zostaną podjęte po przyjęciu układu.
Choć strony dążące do porozumienia często korzystają przede wszystkim z doradców prawnych celem przygotowania porozumień układowych, czy innych koniecznych dokumentów prawnych, bez zrozumienia dynamiki biznesu i projekcji finansowych nie jest możliwe rzetelne określenie poziomów spłat i ich sezonowanie. Zawarcie układu, który przewiduje spłatę w równych ratach w większości biznesów będzie powodować w niektórych okresach albo kumulowanie się gotówki, która mogłaby służyć do spłaty wierzycielom albo jej niedobór mający wpływ nie tylko na możliwość realizacji układu, ale także na działalność restrukturyzowanego przedsiębiorstwa.
Trzeba pamiętać, że choć zawarcie układu z wierzycielami jest niewątpliwie ogromnym sukcesem, można mówić, że restrukturyzacja odniosła prawdziwy sukces dopiero po wykonaniu układu przez dłużnika. Skutki przyjęcia układu nie opartego o wiarygodne prognozy finansowe, zwłaszcza w przypadku, gdy założenia okazały się zbyt optymistyczne, mogą ujawnić się bardzo szybko. Opóźnienie w spłacie rat układowych może spowodować uchylenie układu i tym samym przywrócić widmo upadłości.
Opracowanie realistycznych planów restrukturyzacji i opierających się na nich propozycji układowych niejednokrotnie stanowi istotny problem dla dłużników. Wynika to między innymi z trudności w obiektywnej ocenie sytuacji przedsiębiorstwa, braku odpowiednich narzędzi, braku doświadczenia lub kompetencji w tym obszarze, czy też z obawy przed podjęciem rozmów z kluczowymi wierzycielami.
Niejednokrotnie przedsiębiorstwa wymagające restrukturyzacji rozwijały się wcześniej poprzez wzrost organiczny, własnymi siłami analizując rynek i wyniki bez skupienia się na obszarze rachunkowości zarządczej oraz krótko i długoterminowego prognozowaniu. Taka sytuacja powoduje, iż w momencie zachwiania wyników, dłużnicy nie są na ogół w stanie szybko ustalić bieżących możliwości płynnościowych w perspektywie kolejnych tygodni czy miesięcy, co jest niezbędne dla konstruktywnych rozmów z wierzycielami. W takich sytuacjach przydaje się pomoc profesjonalnego podmiotu, który tworzy i korzysta z licznych narzędzi analitycznych wspomagających procesy decyzyjne i negocjacje – do wykorzystania zarówno dla potrzeb dłużnika, jak i dla potrzeb wierzycieli, którzy chcieliby mieć możliwie pełny i wiarygodny obraz kondycji firmy dziś i w najbliższych tygodniach. Przykładem takiego narzędzia jest krótkoterminowa prognoza płynności (ang. short-term cash flow – STCF), która wykorzystywana jest w okresach przejściowych np. okres realizacji działań restrukturyzacyjnych i chociaż częściowo okres realizacji układu, do określenia możliwości i potrzeb płynnościowych dłużnika.
Kolejnym utrudnieniem w obiektywnej ocenie sytuacji jest tendencja przedsiębiorstw, które weszły w restrukturyzację do zbyt optymistycznej oceny sytuacji i przyjmowania założeń zbliżonych do tych, które byłyby możliwe do zrealizowania w sytuacji regularnej. Często przedsiębiorcy nie biorą pod uwagę utrudnień wynikających z prowadzenia procesu naprawczego oraz braku gwarancji poprawy. Na ogół przekłada się to na przyjmowanie zbyt ambitnych założeń w zakresie m.in. tempa odbudowy skali działalności, możliwości obniżenia kosztów (zarówno w zakresie czasu, jak i wartości), poziomu ściągalności należności, sprzedaży aktywów itp. W tym obszarze rolą doradcy jest na ogół wprowadzenie czynnika obiektywizmu i niezależna ocena sytuacji – dogłębna analiza czynników wewnętrznych i zewnętrznych, a na ich tle, przyczyn pogorszenia się wyników firmy. Dopiero na tej podstawie zarządzający, wspólnie z doradcą, mogą budować wiarygodną prognozę przyszłych wyników oraz plan restrukturyzacji, uwzględniający aktualne uwarunkowania zarówno rynkowe, jak i biznesowe, w tym również w zakresie struktury i dostępnych źródeł finansowania przedsiębiorstwa w okresie restrukturyzacji. W tym obszarze istotną rolę odgrywa również analiza więcej niż jednego scenariusza rozwoju wypadków. Rolą doradcy jest w tym wypadku zidentyfikowanie kluczowych zmiennych wpływających na działanie przedsiębiorstwa i jego wyniki jak również wskazanie kluczowych założeń w zakresie zaplanowanych działań restrukturyzacyjnych i na tej podstawie, zestawienie kilku analiz wrażliwości i analiz scenariuszy. Do wierzycieli pozostaje wtedy wybór oraz ocena realności realizacji zaproponowanych warunków układu.